Kurczaki Ayam Cemani mają niezwykle nietypowy wygląd i zdecydowanie wyróżniają się spośród innych rodzajów drobiu. Ojczyzną tych czarnych jak węgiel ptaków jest Indonezja. Nazwa rasy w tłumaczeniu z języka indonezyjskiego oznacza „czarnego kurczaka”. Co zaskakujące, kolor ten jest charakterystyczny nie tylko dla upierzenia, ale także dla wszystkich wnętrzności (skóry, narządów wewnętrznych, kości i mięśni) ptaka. Oprócz wyglądu, Ayam Cemani ma inne funkcje. W tym artykule szczegółowo omówimy zasady utrzymania, produktywności i możliwości hodowli w warunkach naszego kraju.
Opis rasy
Doświadczeni hodowcy drobiu twierdzą, że okazy czystej krwi rasy Ayam Cemani nie istnieją, każdy ptak jest w taki czy inny sposób półrasy. Wynika to z pochodzenia gatunku: jego przodkowie byli hodowani tysiące lat temu przez zmieszanie zielonych kur leśnych z nioskami udomowionymi na Jawie Środkowej. Można jednak odróżnić zdatność do hodowli od utrzymania produkcyjnego na podstawie oczywistych znaków zewnętrznych:
- jednolity kolor czarnego upierzenia z niebieskawo-zielonkawym odcieniem;
- całkowicie czarne małe oczy;
- wyprostowany wyrostek z wyraźnie zarysowaną linią zębów, również czarny;
- duże owalne kolczyki;
- mała kompaktowa główka;
- szyja średniej długości;
- smukłe, trapezoidalne ciało z dobrze rozwiniętymi mięśniami;
- długie, rozwinięte nogi z czterema palcami;
- skrzydła mocno przylegające do ciała;
- koguty są znacznie większe niż kurczaki;
- twarde upierzenie.
W skali odcieni kolor skóry powinien wynosić 10 na 10, podczas gdy w przypadku innych czarnych kurczaków liczba ta waha się od 5 do 7. W przypadku nierównego lub bladego koloru osobnik jest wykluczony ze stada hodowlanego. Nawet drobne białe plamy na opuszkach palców lub języku można uznać za poważną wadę.
Postać
Wśród swoich krewnych ayam cemani zachowują się wojowniczo, dlatego na wybiegu często dochodzi do krwawych potyczek i walk kogutów. W jednym wybiegu nie powinno być więcej niż jednego koguta, te czarne ptaki są niezwykle agresywne w walce i pożywieniu lub samicy, nawet przy wystarczających zasobach. Jednocześnie w kontakcie z ludźmi przedstawiciele rasy są nieśmiali i niespokojni, dotykanie i podnoszenie rąk jest dla nich prawdziwym stresem. Ze względu na tę specyfikę zachowania się dojenia ayam cemani konieczne jest wyposażenie kurnika z dala od źródeł hałasu, przejść i obór w inne gatunki zwierząt. W sytuacjach stresowych produktywność niosek spada i dochodzi do utraty masy ciała, co znacznie obniża rentowność całego gospodarstwa. Przeczytaj o opisie i charakterystyce hodowli kur Australorp tutaj.
Najbardziej niezwykłe ptaki z wyglądu często mają wyjątkowe usposobienie
Wydajność
Rasa Ayam Cemani nie jest rekordzistką pod względem produktywności, ale jakość otrzymywanych z niej produktów w pełni uzasadnia wszystkie koszty i wysiłek hodowlany. Czarne mięso jest poszukiwane nie tylko ze względu na egzotyczny wygląd, ale także ze względu na wysoką zawartość białka, niską zawartość tłuszczu i doskonały smak. Masa ciała dorosłego koguta nie przekracza 2 kg, a dojrzałego płciowo kurczaka 1,5 kg. Wadą rasy jest również długi okres dojrzewania: samce osiągają dojrzałość i gotowość do rozrodu dopiero po 10-12 miesiącach życia, a kury po 6-7 miesiącach.
Jedna kura wyda około 120-130 jaj rocznie. Pod względem składu i innych cech produkt nie różni się od innych rodzajów kurczaków. Jedyną różnicą jest twarda, gruba skorupa o jasnoróżowym kolorze. Podczas linienia i zimą kury nioski produkują mniej jaj, produktywność ptaków spada do 1-2 tygodniowo.
Piskliwe blackie od pierwszych dni życia wykazują silną indonezyjską odporność. Możesz wesprzeć produkcję jaj suplementami mineralnymi i witaminowymi. Pomocne są również produkty zbożowe o dużej zawartości tłuszczu.
Zadowolony
Rasy egzotyczne, takie jak Ayam Tsemani, Minorka, Paduan, wymagają specjalnego traktowania, co w oczach większości rolników jest istotną wadą. Dla ludzi z tropikalnych szerokości geograficznych najważniejsze jest ułożenie kurnika, jego zgodność z wymogami rasy. Drugim najważniejszym miejscem jest reżim i skład żywienia ptaków. Normy sanitarne i higieniczne dla cen ayam niewiele różnią się od utrzymania jakiegokolwiek innego rodzaju kurczaków, wymagają one czystości, regularnej kontroli weterynaryjnej i wysokiej jakości bazy paszowej. Przeczytaj o utrzymaniu i pielęgnacji rasy kurczaków rasy Araucan tutaj.
Ayam Tsemani ma przerażający charakter, dlatego do kurnika należy wchodzić ostrożnie i powoli. Przestraszone ptaki mogą zrobić sobie krzywdę, próbując ukryć się przed niebezpieczeństwem.Karmienie
Podstawą żywieniową dla dorosłych kurczaków Ayam Cemani, Foxy Chik i Brahma są głównie mieszanki paszowe składające się ze zbóż i odżywek białkowych. Latem pożywienie rozcieńcza się zielonymi roślinami uzyskanymi podczas chodzenia zwierząt gospodarskich. Raz w miesiącu kurczaki są karmione suplementami witaminowymi, których spożycie jest częstsze podczas zimnej pogody. Skorupki jajek, kreda lub zwykła sól kuchenna mogą być używane jako dressing mineralny.
Sytuacja z karmieniem nowonarodzonych kurczaków jest bardziej skomplikowana. Przez pierwsze dwa tygodnie ich pożywienie składa się z niskotłuszczowej drugiej (nie więcej niż 15%), drobno posiekanego białka i żółtka. Raz w tygodniu płynne witaminy wkrapla się bezpośrednio do dziobów. W drugim miesiącu pasza ta jest w połowie zastępowana mieszankami paszowymi, których udział w diecie stopniowo rośnie. Ten link zawiera opis i cechy rasy kurczaków Velzumer.
Pisklęta są karmione kaszą kukurydzianą lub otrzymują zbilansowaną mieszankę paszową przemysłową, odpowiednią dla wieku. Opieka
Do prawidłowego rozwoju kurczaków rasy Ayam Cemani potrzebna jest przestrzeń. Powierzchnia kurnika jest obliczana na 2 osobniki na 1 metr kwadratowy. Lepiej jest dzielić woliery w ilości 1 koguta i 5 kurczaków w jednej klatce. Klatka powinna być umieszczona w cichym miejscu, w którym ptak nie będzie przeszkadzał. Ta rasa uwielbia długie godziny dzienne, więc skieruj okna kurnika na południe. Pamiętaj, aby uszczelnić wszystkie pęknięcia, przeciągi są śmiertelne dla indonezyjskich warstw. Zadbaj o letni padok; aby zachować zdrowie, ayam cemani musi biegać.
Zapewnij regularny monitoring weterynaryjny zwierząt gospodarskich, choroby w Ayam Cemani mogą stać się przewlekłe i uszkodzić materiał genetyczny zwierząt gospodarskich. Utrzymuj stałą temperaturę w pomieszczeniu, optymalne wartości to od 16 do 22 stopni Celsjusza. System wentylacji powinien znajdować się w górnej części pomieszczenia, aby kurczaki nie wydmuchały. Całkowite czyszczenie i dezynfekcja kurnika zalecane jest dwa razy w miesiącu. Przeczytaj o rasie kurczaków Bress Gali w tym artykule.
Kurczaki trzeba chodzić. Do tego nadaje się mała zielona łąka.
Hodowla w Rosji
W naszym kraju, przy trudnych warunkach klimatycznych, trudno jest zapewnić spełnienie wszystkich wymagań indonezyjskich ptaków. Z tego powodu ayam cemani nie jest popularna wśród rosyjskich hodowców drobiu. Hodowla żywca na sprzedaż jest opłacalna tylko w przypadku stałego klienta.Koszty utrzymania i hodowli można pokryć sprzedażą unikalnego w swoich właściwościach mięsa, które jest wysoko cenione przez kulinarnych znawców i smakoszy. Tylko południowa część centralnej Rosji ma optymalne warunki. Kolejnym problemem w naszym kraju jest brak jakościowego materiału do hodowli, trudno znaleźć osobniki o czystych genach. Przy udanym zakupie ważne jest zachowanie jakości puli genów, dla której ważne jest oddzielenie ayam cemani od innych ras i unikanie krzyżowania blisko spokrewnionych krzyżówek. Przeczytaj o utrzymaniu kurczaków rasy Holoshey w tym artykule.
Wideo
Ten film przedstawia koguty i kury rasy Ayam Tsemani.
wnioski
- Rasa kurczaków Ayam Cemani znacznie różni się od innych pod względem wyglądu : są to całkowicie czarne ptaki z czarnym wnętrzem i mięsem.
- Ojczyzną rasy jest ciepła Indonezja , dlatego ptaki potrzebują ciepłej kurnika i odpowiedniego trybu żywienia.
- Utrzymywanie kurczaków ayam cemani opiera się na zapewnieniu odpowiednich warunków dla inwentarza żywego, kurnik powinien być odpowiednio przestronny i ciepły.
- Hodowla rasy w Rosji praktycznie nie jest zaangażowana, w przeciwieństwie do rasy rosyjskiej białej, co tłumaczy się wysokimi kosztami utrzymania i niskim popytem na zwierzęta gospodarskie.