Sadzenie gruszek wiosną na Syberii: które odmiany są odporne na zimę, jak wybrać, agrotechnika uprawy - pielęgnacja, podlewanie, karmienie

Syberia jest rozumiana jako region ograniczony od zachodu Uralem, od wschodu Pacyfikiem, od północy Oceanem Arktycznym i od południa Kazachstanem. Jego obszar jest ogromny, a warunki klimatyczne w różnych regionach regionu znacznie się różnią.

Powszechny jest wyraźny klimat kontynentalny, który oznacza ostrą różnicę temperatur między latem a zimą. Tak więc latem może osiągnąć + 30 C, a zimą spaść do -40 C. Ponadto czas trwania ciężkiej zimy jest zauważalnie dłuższy. W większości regionów rolnictwo jest słabo rozwinięte, ponieważ większość upraw ogrodniczych, a nawet więcej upraw owocowych, wymaga długiego trwania ciepłego sezonu.

Problem uprawy gruszek i jabłoni na Syberii został częściowo rozwiązany poprzez stworzenie mrozoodpornych i wcześnie dojrzewających hybryd. Jednak lwią część tego problemu rozwiązuje pielęgnacja drzew owocowych.

Jakie odmiany lepiej rosną

Aby drzewo z powodzeniem zakorzeniło się i dawało plony w warunkach syberyjskich, musi spełniać kilka wymagań:

• mrozoodporność - gruszki, które mogą wytrzymać mrozy do -40. C i poniżej nie istnieją. Jednak hybrydy, które mogą wytrzymać 30-stopniowe mrozy, są również całkiem odpowiednie. Na zimę są starannie izolowane, dzięki czemu rośliny bezpiecznie przetrwają zimno;
• wczesna dojrzałość - lato na kontynencie jest gorące, ale krótkie. W tym czasie owoce powinny mieć czas na zawiązanie i dojrzewanie;
• tolerancja na suszę jest parametrem opcjonalnym, ale pożądanym, ponieważ brak deszczu jest również oznaką klimatu kontynentalnego;
• mały rozmiar - duże drzewo jest znacznie trudniejsze do ochrony przed mrozem. Ponadto cała siła rośliny zostanie przeznaczona na przetrwanie, a zbiory będą skromne.

Niewielki rozmiar drzewka pozwala nadać mu określony kształt - pełzanie. Ten gatunek jest bardziej żywotny podczas surowej zimy.

Istnieje wiele odmian, które w pełni spełniają te warunki.

Severyanka

Małe drzewo - nie wyższe niż 2 m, z gęstą piramidalną koroną. Kwitnie pod koniec maja, owoce dojrzewają na początku sierpnia. Gruszki są małe, stożkowate i mają klasyczny słodko-kwaśny smak. Toleruje mrozy do -30 C nawet bez izolacji termicznej. Gruszka jest owocna, bezpretensjonalna, ale skłonna do zrzucania owoców. Owoce są przechowywane przez 3 miesiące. Severyanka jest aktywnie wykorzystywana jako baza do opracowywania nowych odmian.

Jesień Yakovleva

Wysokie drzewo, rzadkie na Syberii. Przeznaczona do uprawy w południowych regionach regionu. Wymagający dla gleby: rośnie na suchych glebach gliniastych i nie toleruje bagien.

Owoce formowane są na lokach i pręcikach owocowych, są bardzo słodkie i soczyste. Waga odpowiednia - 250 g. Owoce dojrzewają do końca sierpnia. Z jednego drzewa można usunąć do 35 kg.

Jesienna Jakowlewa jest odporna na zimę, dobrze znosi suszę. Wadą tej odmiany jest wysokość rośliny, która utrudnia jej ochronę oraz mała odporność na parch.

Jesienny sen

Drzewo rośnie nisko, korona jest piramidalna. Owoce na gruszce dojrzewają do końca sierpnia. Owoc jest mały, ale świetnie smakuje: słodko-kwaśny, bardzo orzeźwiający. Miąższ, choć soczysty, jest gęsty, skórka również gęsta, dzięki czemu gruszki są doskonale przechowywane nawet do 6 miesięcy bez utraty smaku.

Autumn Dream jest odporna na parcha, mączniaka prawdziwego i inne choroby grzybowe. Drzewo dobrze znosi mróz. Wadą tej odmiany jest nieatrakcyjny wygląd owoców.

Firewoman

Średniej wielkości, rozłożyste drzewo o wdzięcznych owalnych liściach. Odmiana wyróżnia się mrozoodpornością oraz odpornością na choroby grzybowe i bakteryjne.

Jedyną rzeczą, przed którą musisz chronić roślinę, są owady.

Owoce dojrzewają do początku września. Gruszki osiągają wagę 80-120 g, ich kolor jest zielonkawo-żółty. Miąższ jest kremowy, bardzo soczysty i delikatny. Owoce są przechowywane do 3 miesięcy.

Wadą świetlika jest tendencja do zagęszczania korony, przez co owoce są mniejsze. Drzewa należy przerzedzać. Przeczytaj o wierzchołkach jabłoni tutaj.

Svarog

Jest to również odmiana średniej wielkości o niezwykle jasnych liściach. Swarog doskonale toleruje mróz i jest odporny na infekcje grzybicze, ale jest wrażliwy na suszę i wymaga regularnego podlewania.

Gruszki są małe - 80 g, dojrzałe przybierają głęboki żółty kolor. Miąższ jest kremowy, soczysty, słodko-kwaśny. Nie dojrzewają szybko - pod koniec września lub na początku października. Owoce można przechowywać do 3 miesięcy.

Jak wybrać odpowiednie sadzonki

Sadzonki ogrodów syberyjskich są wybierane w taki sam sposób, jak zwykłe.

• Sadzonki dwuletnie najlepiej nadają się do sadzenia w otwartym terenie: są bardziej żywotne i szybciej plonują. Wyjątkiem są gruszki kolumnowe: w tym przypadku preferowane są sadzonki roczne.
• Kora na drzewie powinna być gładka i równa. Nie powinno być suchych ani uszkodzonych gałęzi. Średnica lufy powinna wynosić 80-100 mm.
• Preferowane są sadzonki z zamkniętymi korzeniami, to znaczy z ziemną grudą. Korzenie pozostawione na widoku muszą być zdrowe i wolne od wzrostu. W przypadku sadzonek z otwartymi korzeniami należy zbadać te ostatnie.

Lepiej jest wybrać sadzonkę w szkółce jesienią, ponieważ w tym czasie prezentowanych jest znacznie więcej odmian.

Lądowanie

Gruszka jest rośliną nie tylko ciepłolubną, ale także kochającą słońce. Dostęp do światła słonecznego to pierwsza rzecz, jaką należy zapewnić roślinie, nawet w ogrodzie syberyjskim, nawet krymskim. Resztę zapewni staranna pielęgnacja gruszki i odpowiednio dobrana odmiana np. Russian Beauty czy Bergamot.

Gleby mają duże znaczenie. Gruszki dobrze rosną na glebach kwaśnych, lekko kwaśnych i obojętnych, ale nie tolerują zasadowych. Biorąc pod uwagę surowy klimat kontynentalny, potrzebują również bogatego pożywienia. Na Syberii najbardziej odpowiednie dla gruszek są gleby czarnoziemskie, szare i kasztanowe, łąkowo-czarnoziemskie. Jeśli gleba w ogrodzie nie spełnia zbytnio tych wymagań, przygotowuje się glebę do sadzenia: wprowadza się zakwaszone, organiczne i mineralne nawozy.

wyczucie czasu

Daty sadzenia są określane przez charakterystykę klimatu. Zasadniczo sadzonki z zamkniętym systemem korzeniowym można sadzić wiosną, latem i jesienią. Drzewa z otwartymi korzeniami są bardziej wymagające.

Wiosna

Na Syberii i Uralu zaleca się sadzenie sadzonek wiosną. Dowiedz się więcej o odmianie Miracle Cherry tutaj.

Latem drzewo będzie miało czas, aby się wzmocnić i zapuścić korzenie przybyszowe, po czym gruszka znacznie łatwiej znosi silne mrozy.

Zwykle sadzi się w połowie kwietnia lub nawet później, ale w każdym razie przed rozpoczęciem przepływu soków. Młoda gruszka wymaga starannego, obfitego podlewania.

Jesień

W bardziej południowych rejonach Syberii można go sadzić zarówno wiosną, jak i jesienią - od końca września do końca października. Jednak doświadczeni ogrodnicy twierdzą, że na bardziej północnych szerokościach geograficznych jesienne sadzenie ma zdecydowaną przewagę. Faktem jest, że jeśli gruszka może się zakorzenić po ciężkiej zimie, jej odporność na mróz znacznie wzrasta.

Wybór miejsca do lądowania

Aby znaleźć odpowiednie miejsce na gruszki, należy wziąć pod uwagę kilka wymagań.

• Obszar suchy i płaski - przy nadmiarze wilgoci znacznie zwiększa się ryzyko zgnilizny korzeni. Dlatego gruszki nie można sadzić na terenach podmokłych, nizinnych, a nawet na obszarach, gdzie poziom wód gruntowych przekracza 2 m.
• Dostęp do słońca od rana do wieczora - gruszka nie toleruje cieniowania. Dzięki połączeniu krótkiego lata i braku słońca owoce po prostu nie mają czasu na dojrzewanie i nie zyskują wystarczającej ilości cukru.
• Brak zimnych wiatrów i przeciągów - silne podmuchy wiatru z łatwością połamią młodą gruszkę, a zimne powietrze spowalnia rozwój drzewa i wywołuje choroby. Najlepiej sadzić gruszki w pobliżu ogrodzenia lub budynku, ale w odległości 3-3,5 m, aby budynek nie zacieniał terenu, ale jednocześnie chronił przed wiatrem.

W ogrodzie musisz natychmiast posadzić co najmniej 3 odmiany gruszek. Nawet jeśli roślina jest samozapłodna, zapylanie krzyżowe nadal wpływa na lepsze zbiory. Cóż, jeśli sama gruszka jest sterylna, to obecność roślin zapylających jest koniecznością.

Wzory lądowania

Między drzewami należy zachować pewną odległość, aby uniknąć uszkodzeń i zapewnić roślinom wystarczającą ilość powietrza i słońca. Wzór sadzenia zależy od wysokości i kształtu drzewa. Przeczytaj o odmianach gruszek Nicka w tym artykule.

• Sadzi się średniej wielkości gruszki, zachowując odległość między nimi co najmniej 3 m. Wysokie drzewa nie są popularne na Syberii, więc ogrodnicy nie mają tu nic wspólnego z rozłożystymi koronami i wysokimi gruszami.
• Rośliny karłowate sadzi się w odległości 1,5-2 m od siebie. Odległość między kolumnami jest jeszcze mniejsza - 50-100 cm, a odległość między rzędami powinna być większa - odpowiednio 3 i 1,5 m.

Na Syberii bardzo popularna jest specjalna forma drzew owocowych - pełzanie. To nie jest hybryda rośliny, a jedynie forma, którą na siłę nadaje się każdej gruszy, w której drzewo rośnie prawie pod ostrym kątem, a korona rozwija się prawie równolegle do ziemi. Pełzające lub stlantians znacznie lepiej tolerują zimę, ponieważ są całkowicie pokryte śniegiem. Są również dość odporne na zimne wiatry, a oświetlenie owocu jest nawet większe niż w przypadku zwykłego drzewa.

• Skosy mają zupełnie inny kształt, ale w każdym razie wymagają specjalnego wzoru lądowania. Odległość między drzewami powinna wynosić co najmniej 4-6 m, ponieważ korona drzewa rozwija się odpowiednio równolegle do ziemi, zajmuje dużą powierzchnię, ale tylko w jednym lub dwóch kierunkach. Zaleca się sadzenie drzewostanów jesienią, aby zimą drzewo przyzwyczaiło się do niecodziennego sposobu wzrostu.

Zimotrwałe odmiany gruszek można uprawiać w zwykłej formie. Ale w postaci stlanów wolno uprawiać zwykłe południowe odmiany, które nie tolerują dobrze zimna. Jednak zbiory tego ostatniego będą niewielkie.

Przygotowanie dołu

Wydarzenie to niewiele różni się od przygotowania rowu w jakimkolwiek innym regionie.

Otwór na roślinę lepiej przygotować wcześniej - od jesieni lub co najmniej 2 tygodnie przed sadzeniem.

1. Jama powinna być obszerna: co najmniej 1 m głębokości i 60-80 cm średnicy. W przypadku średniej wielkości sadzonki średnica może być większa. Dno wykopu jest poluzowane, a ściany pokryte wycięciami poprawiającymi wymianę powietrza.

Podczas sadzenia korzenie nie powinny pękać ani opierać się o ściany dołu.

2. Na dno wykopu wlewa się 2-5 wiader humusu lub kompostu. Glebę usuniętą z dołu miesza się z 2 wiadrami piasku, 1 szklanką superfosfatu, 4 łyżkami stołowymi siarczanu potasu i 2 łyżkami suchych nawozów mineralnych na maliny. Powstałą mieszaninę gleby wypełnia się wykopem.
3. Rozpuść 3 szklanki mąki dolomitowej w 10 litrach wody i podlej jamę tym roztworem. Następnie do wykopu wlewa się jeszcze 2 wiadra wody.
4. Wszystkie powyższe czynności są wykonywane co najmniej 1,5-2 tygodnie przed lądowaniem. W tym czasie nawozy mają czas na rozpuszczenie, a ziemia tonie. Jeśli ten okres nie zostanie zachowany, nawozy mogą spalić korzenie. Taka roślina będzie bolała i może umrzeć.
5. Na 1 dzień przed sadzeniem do dołu wlewa się stymulator wzrostu korzeni.

Musisz przygotować nie tylko dół, ale także materiał do sadzenia. Jeśli sadzi się sadzonkę z zamkniętym systemem korzeniowym, dodatkowe środki nie są potrzebne. Jeśli sadzonka ma otwarty system korzeniowy, to przed sadzeniem korzenie rośliny zanurza się w mieszaninie gleby i popiołu w równych proporcjach. Mieszaninę rozcieńcza się wodą do kremowej konsystencji i szczelnie przykrywa korzenie. Dzięki temu korzenie lepiej przylegają do gleby i łatwiej jest ukorzenić się w nowym miejscu. Ten link powie Ci, co zrobić, jeśli kora gruszki pęknie.

Zasady lądowania

Jeśli drzewa są sadzone w zwykły sposób, sadzenie niewiele różni się od zwykłego.

1. Przygotowaną mieszaninę gleby wylewa się na dno dołu, tak aby utworzyła kopiec.
2. Pośrodku dołu należy zainstalować drewniany kołek, ponieważ w pierwszych latach życia gruszka potrzebuje wsparcia.

Kołek lepiej umieścić po stronie południowej. W takim przypadku latem nie przegrzeje się na słońcu i nie spali rośliny.

3. Sadzonka jest umieszczana na środku kopca, korzenie są prostowane, a następnie stopniowo przykrywa się otwór ziemią. Okresowo wstrząsaj gruszką, aby gleba wypełniła puste przestrzenie między korzeniami. Szyjka korzeniowa rośliny powinna znajdować się 5-7 cm od ziemi.
4. Gleba wokół sadzonki jest zagęszczana, 2-3 wiadra wody wlewa się do koła pnia. Sadzonka jest związana.

Zaleca się ściółkowanie gleby wokół pnia suchymi liśćmi, wiórkami torfowymi, trocinami.

Sadzenie zwrotek

Sadzenie pełzających gruszek wygląda inaczej. W takim przypadku ważne jest nie tylko posadzenie drzewa, ale natychmiastowe skierowanie jego rozwoju we właściwym kierunku.

1. Otwór do sadzenia wykopuje się w tej samej wielkości i nawozi w sposób opisany powyżej. Kopiec pod korzeniami w jamie zajmuje około 2/3 przestrzeni, to znaczy sadzenie na ogół okazuje się płytkie.

Przy płytkim sadzeniu gruszka ma skłonność do przerostu. To nieuniknione zjawisko. Wystarczy wyciąć przerost.

2. Sadzonka w rowie ustawiona jest pod kątem 35-40 stopni ze spadkiem w kierunku południowym.
3. Kołnierz korzeniowy powinien znajdować się 2-3 cm pod powierzchnią ziemi - technikę tę stosuje się tylko przy sadzeniu drzewostanów, we wszystkich pozostałych przypadkach pogłębienie szyjki korzeniowej prowadzi do przegrzania.
4. Dół jest wypełniony przygotowaną ziemią, ubity, obficie podlewany. Gdy gleba wchłonie wilgoć, krąg pnia jest ściółkowany.
5. Zaleca się przykryć pień od strony południowej garścią słomy lub suchych liści, aby zapobiec poparzeniom kory.

Opieka

Surowy klimat kontynentalny dosłownie testuje siłę upraw owocowych. Konieczność jakoś zredukowania wpływu nagłych zmian temperatury i wilgotności determinuje charakterystykę pielęgnacji.

Przede wszystkim gruszki wymagają podlewania i regularnego podlewania.

Młode drzewo w pierwszym roku życia podlewa się raz na 1-2 tygodnie. Dojrzałe drzewo podlewane jest rzadziej, głównie w czerwcu, gdyż jest to okres intensywnego wzrostu, a podczas wylewania owoców - w sierpniu. Podlewanie jest rzadkie, ale obfite, 25-30 wiader pod drzewem. Po podlaniu glebę należy poluzować i ściółkować, aby zatrzymać wilgoć.

W upalne lato nie zaleca się podlewania, ale spryskanie drzewa wodą. Zabieg wykonywany jest w godzinach popołudniowych, gdy upał ustąpi. Równie ważna jest ochrona drzewa zimą. Pnie gruszek Rossoshanskaya i Klappa, podobnie jak inne, należy wybielić, na zimę wiązane są świerkowymi gałęziami, trzciną i grubym papierem. Kiedy pada śnieg, zbiera się on wokół stołu, tworząc największą możliwą zaspę.

Lamówka

Przycinanie rozpoczyna się natychmiast po posadzeniu. Jego celem w pierwszych 5-6 latach życia rośliny jest uformowanie dobrze oświetlonej, wentylowanej korony.

1. Bezpośrednio po posadzeniu środkowy przewodnik jest skracany: jest odcinany około 70 cm od ziemi, tuż nad nerką. Jeśli odmiana należy do karła lub półkarła, przycina się ją jeszcze niżej - w odległości 50 cm, w tym przypadku pień nadal rośnie, ale pojawiają się nowe pędy boczne.
2. W następnym roku wybiera się 3-4 najsilniejsze gałęzie szkieletowe, umieszczone w przybliżeniu w kole. Będą to główne gałęzie pierwszego poziomu korony. Są odcinane na długość tuż nad nerką. Małe gałęzie na wybranych szkieletowych są skracane, aby były krótsze niż główny pęd. Resztę bocznych gałęzi pokroić w pierścień.
3. Środkowy przewodnik jest również przycięty tak, aby wznosił się o 25 cm ponad wszystkie inne i przeciął ponad nerkę. Jeśli konkurent rośnie pod ostrym kątem, jest cięty w pierścień. Zawodnicy są również usuwani z bocznych gałęzi.
4. W trzecim roku środkowy przewodnik jest ponownie skracany o 1/4 wysokości i tworzy drugi poziom: 4 boczne gałęzie są wybierane wyżej, skracane, pozostałe są usuwane. Na pierwszym poziomie cięte są małe boczne gałęzie. Teraz całe przycinanie odbywa się na wewnętrznym pąku, aby korona nie była zbyt rozległa. Wszystkie wierzchołki i wszystkie pędy położone pod ostrym kątem do pnia lub głównej gałęzi są usuwane.
5. Przez 4 lata powstaje 3 poziom, jeśli jest to wystarczająco wysoka gruszka, a konkurenci i blaty są również usuwane. Przyrosty jednoroczne nie są odcinane, ponieważ aktywują wzrost gruszki, a w piątym roku nadchodzi czas zbiorów.

Na tym kończy się przycinanie formatywne.

W kolejnych latach udzielane jest tylko wsparcie.

Łamane i zamarznięte gałęzie są usuwane, korona jest przerzedzona i tak dalej.

Przycinanie formujące i odmładzające wykonuje się wiosną, przy stabilnej temperaturze powietrza od - do +5 C, ale przed rozpoczęciem spływu soków.

Jesienią przeprowadza się przycinanie sanitarne: wycina się połamane, chore, wysuszone gałęzie.

Tworzenie się łupków

Opieka nad stanches różni się od pielęgnacji zwykłych karłów czy wysokich gruszek. Ważne jest tutaj, aby uformować nie tylko koronę, ale uzyskać głównie poziome gałęzie.

1. Po posadzeniu wiosną gruszka rośnie swobodnie do lipca. Możesz skrócić sadzonkę o 1/3 długości, ale niekoniecznie.
2. W lipcu drzewo zostaje ugięte do ziemi i przyszpilone drewnianymi hakami. Pień gruszki powinien znajdować się w odległości 45-60 cm od ziemi - nie bliżej, w przeciwnym razie drzewo zostanie spalone. W takim przypadku pień nie powinien mieć kształtu łuku, nachylenie jest jednolite w całym pniu.
3. Dwie najsilniejsze gałęzie boczne są rozłożone w różnych kierunkach od pnia i przypięte haczykami. Gałęzie szkieletowe mogą być lekko zakrzywione.
4. Jesienią wszystkie pionowe pędy, które się pojawiają, są przyszpilane do ziemi. Na zimę pnie przykrywa się ziemią do wysokości 8-10 cm.
5. W następnym roku na wiosnę usuwa się wszystkie pędy zgrubiające. Jest ich tutaj wiele, ponieważ korona jest w rzeczywistości płaska. Wszystkie haczyki są usuwane, a gruszka rośnie swobodnie do sierpnia.
6. W sierpniu gruszka jest ponownie zgięta na ziemię. Jednocześnie mocne boczne gałęzie drugiego poziomu są również hodowane w przeciwnych kierunkach, gdzie jest wolna przestrzeń i przypinane. Pędy w pniu są kierowane na przeciwną stronę od niego. W tej formie gruszka toleruje jesień i następną zimę.

Utworzenie pełzającej korony zajmuje 5-6 lat. Z reguły w wieku 3 i 4 lat całe drzewo nie musi być pochylane, ale jesienią wszystkie młode pędy, które się pojawiają, są zginane do ziemi i mocowane.

Doświadczenie pokazuje, że jeśli gałęzie wzniosą się ponad 25-30 cm od pnia gruszki, zamarzają.

Możesz postąpić inaczej: zostaw pień prosto i rozłóż i zgnij boczne gałęzie szkieletu do ziemi. Jednocześnie centralny przewodnik jest bardzo skrócony - przecina nerkę 4-5. W następnych latach pozostawione gałęzie są również rozsuwane i przypinane do ziemi, tak aby zajęły pozycję dokładnie równolegle do ziemi. Dowiedz się o odmianie gruszki Krasulia w tym artykule.

Drugi wariant jest uważany za bardziej odpowiedni dla gruszek. Faktem jest, że kolor gruszki jest wrażliwy na mróz, a zbyt blisko ziemi jest obarczony zamarzaniem i upuszczaniem jajnika. Kwiaty zachowane są na strofie z prostą łodygą.

Top dressing i nawozy

Top dressing w warunkach syberyjskich nie różni się od podobnych zabiegów w regionach południowych. Tutaj liczy się nie tyle klimat, co stan gleby.

• Wiosną, podczas aktywacji przepływu soków, stosuje się nawozy azotowe i fosforowo-potasowe: amon, saletra potasowa, superfosfat, siarczan amonu. W takim przypadku należy wziąć pod uwagę kwasowość gleby. Tak więc saletra amonowa i karbamid zakwaszają ziemię, dlatego można je stosować tylko na glebach obojętnych i wapiennych. Z kolei azotan wapnia alkalizuje, dlatego zaleca się stosowanie go na glebach kwaśnych, bagiennych, gliniastych.

Nawozy fosforowe nadają się do wszystkich rodzajów gleb. Jednak gleby kwaśne należy przed aplikacją zneutralizować - np. Mączką dolomitową.

• Po kwitnieniu powtarza się nawożenie nawozami azotowymi, zwłaszcza jeśli gruszki są osłabione i źle znoszone zimą.
• Latem preferowane jest opryskiwanie dolistne, na przykład opryskiwanie preparatami mocznikowymi lub fosforowo-potasowymi, ale w stężeniu 3-4 razy mniejszym niż oczekiwano po nałożeniu na glebę.
• Jesienią fosfor i potas są wprowadzane w dowolnej postaci: preparaty mineralne, popiół drzewny, trociny. Jesienią niedopuszczalne są nawozy azotowe.
• Nawozy organiczne o ubogiej glebie stosuje się wiosną i jesienią. Wykorzystuje się do tego ptasie odchody - zgniłe lub w postaci naparu, a także obornik i kompost w ilości 15-20 kg na 1 m2. m. Przejrzały obornik wprowadzany jest jesienią, po zebraniu opadłych liści - 20 kg na młode drzewo i 30 kg na drzewo 7-10-letnie.

Pospolite choroby

Większość odmian syberyjskich jest odporna na powszechne choroby grzybowe, takie jak parch, mączniak prawdziwy i zgnilizna owoców.

Jednak są też inne dolegliwości i szkodniki.

• Najbardziej niebezpieczne jest oparzenie bakteryjne. Liście na drzewie czernieją, zwijają się i odpadają, zaczyna się martwica kory, pędy giną. Jeśli choroba pojawi się na początku kwitnienia, w tym roku gruszka nie będzie już owocować.

Walczą z chorobą w ten sposób: zbierz wszystkie opadłe liście, usuń dotknięte pędy i spal je. Następnie dotknięte obszary na pniu i dużych gałęziach traktuje się roztworem chlorku miedzi lub siarczanu miedzi. Spryskiwanie antybiotykami jest bardziej skuteczne: 1 ampułka na 5 litrów wody. Taka ilość jest wystarczająca do przetworzenia 5 młodych gruszek.

• Szkodniki owadów są nie mniej niebezpieczne, w szczególności liścia i pryszczarek. Można je zniszczyć przez spryskiwanie specjalnymi środkami owadobójczymi.

Zabieg owadobójczy najlepiej wykonywać w celach profilaktycznych wczesną wiosną, przed pęknięciem pąków. Procedura jest powtarzana podczas kwitnienia. W ten sposób można zapobiec pojawianiu się szkodników.

Wskazówki dla początkujących

Gruszka to dość kapryśna roślina. Uwielbia ciepło, wilgoć i słońce i tylko w odpowiednim dla niej połączeniu. Na Syberii początkującym trudno jest wyhodować taką uprawę.

• Przede wszystkim należy pamiętać, że wyhodowanie dobrego drzewa owocowego i jak najszybsze zbiory to dwa różne cele. W pierwszym przypadku gruszka nie jest zmuszona do owocowania wcześniej niż powinna - przez 5-7 lat nie próbuje przesadzać i ograniczać wzrostu.
• W drugim przypadku wymagane są specjalne techniki agronomiczne, które prowadzą do przyspieszenia owocowania - na przykład przeszczepów. Jednak w trudnych warunkach klimatycznych lepiej nie przeprowadzać takich eksperymentów: szybki zbiór w zbyt młodej gruszce okazuje się mieć mniej owoców i słaby smak.
• Wybierając miejsce na gruszkę, bierze się pod uwagę jej termofilność. Unikaj miejsc, w których zimne powietrze gromadzi się i stagnuje.
• Jeśli nie przewiduje się tworzenia kłonic, podczas sadzenia w żadnym wypadku nie należy zakopywać kołnierza korzeniowego pod ziemią. Prowadzi to do przegrzania, przez co młode drzewo może umrzeć.
• Podczas przycinania konieczne jest przetwarzanie wszystkich cięć za pomocą boiska ogrodowego.
• Nadmiar nawozów jest nie mniej niebezpieczny niż ich brak. Konieczne jest wprowadzenie leków i substancji organicznych, ściśle przestrzegając normy. Jeśli drzewo potrzebuje dodatkowego pożywienia, łatwo to zauważyć: roślina przestaje rosnąć, liście bledną. W takim przypadku wprowadza się dodatkowe porcje nawozów.
• Zabrania się stosowania azotu jesienią. Pierwiastek ten stymuluje wzrost drzewa, a na to nie można dopuścić przed zimą.

Wideo

Ten film opowiada o owocujących gruszkach na Syberii.

wnioski

1. Region Syberii charakteryzuje się ostrym klimatem kontynentalnym, co oznacza silne spadki temperatury latem i zimą oraz nie mniej silne spadki wilgotności - od suszy po ulewny deszcz. Klimat ten utrudnia uprawę roślin ciepłolubnych.
2. Do ogrodów syberyjskich wybiera się odmiany zimotrwałe, takie jak Prosto Maria, odporne na choroby i niezbyt wymagające na glebach.
3. Preferowane gruszki są niskie, o zwartej koronie. Silne wiatry i mrozy niszczą wysokie drzewa i utrudniają ich pielęgnację.
4. Lato na Syberii może być bardzo gorące, ale krótkie. Gruszki na takie obszary są wybierane wcześnie.
5. Uprawa mieszańców kolumnowych i licznych mieszańców karłowatych jest trudna: takie drzewa są bardzo delikatne i wymagają starannej pielęgnacji, nawet na obszarach o sprzyjającym klimacie.
6. Podgrzanie i ochrona gruszki przed zimnem to konieczność. Gruszki zawija się w gałęzie, trzciny, zawija w papier i próbuje przykryć śniegiem.