Kozy Toggenburg to rasa mleczna z jasnymi pręgami na pysku, brzuchu i nogach. Mleko jest pożywne i zdrowe, zawiera dużą ilość składników odżywczych. Zwierzę jest bezpretensjonalne w opiece, wydajne w hodowli. Kozy Toggenburg są bardziej powszechne w Szwajcarii, USA, Kanadzie, Austrii i Holandii. W Rosji ta rasa jest mało znana.
Pochodzenie rasy
Ojczyzną kóz Toggenburg jest malownicza dolina w północno-wschodniej Szwajcarii, od której pochodzi nazwa rasy. Historia zwierząt zaczyna się w połowie XVIII wieku i trwa do dnia dzisiejszego. Początkowo hodowcy postawili sobie 2 cele - wysoką mleczność i szybką aklimatyzację do każdych warunków atmosferycznych. Kozy hodowano poprzez ciągłą selekcję „niekrewnych aborygenów”, co z każdym kolejnym pokoleniem tylko wzmacniało ich odporność.
Dzięki produkcji mleka kozy Toggenburg natychmiast zyskały popularność w XVIII i XIX wieku. Były aktywnie sprzedawane na Białorusi, w Polsce, Holandii, Szwajcarii i innych krajach o ugruntowanej hodowli zwierząt. W Rosji kozy zapuściły korzenie nie we wszystkich regionach. Można je znaleźć w małych ilościach na terytorium Ałtaju, na terytorium regionów Wołogdy, Leningradu i Kostromy.
Wygląd, wielkość i charakter
Kozioł Toggenburg różni się od swoich krewnych niewielkim rozmiarem, ładnym wyglądem. Na zewnątrz jest to wdzięczne zwierzę o skróconym ciele i dobrze rozwiniętych mięśniach, małej głowie i smukłych nogach. Szata jest ciemnobrązowa z 2 podłużnymi paskami po bokach kufy, do brzucha i kopyt. W okolicy małego ogona znajduje się również jasny punkt. Uszy są małe i stojące. Kozy chromolowe (bez rogów). Istnieją odmiany z małymi odwróconymi rogami w kształcie sierpa.
Wysokość dorosłych samców w kłębie 75-85 cm, samic mniej - nie więcej niż 78 cm Średnia waga jednorocznej kozy to 60-65 kg, ale są też więksi przedstawiciele tej rasy. Samice ważą 48-60 kg, noworodki - do 3,5 kg (w miocie może przebywać do 4 osobników). Dorosłe kozy ważą już 40 kg przez 8 miesięcy.
Kozy Toggenburg mają ciemnobrązową sierść średniej długości. U czworonożnych mieszkańców północnych regionów jest grubszy ze względu na rosnący podszerstek, miękki i jedwabisty w dotyku. Mężczyźni i kobiety mają małą brodę. U młodych kóz widoczne na pysku kolczyki, wymię duże, okrągłe z masywnymi, długimi sutkami. Zwierzęta przystosowane są nie tylko do doju ręcznego, ale także maszynowego.
To bardzo spokojna rasa, bezpretensjonalna w żywieniu i warunkach życia. Dziś ma gorszą popularność niż kozły Zaanen. Zwierzęta nie są zbyt inteligentne: rozpraszają się po pastwiskach, nie mogą same wrócić do domu, nie znają swoich przydomków. Hodowcy kóz muszą ich szukać, tracić czas.
Cechy produkcyjne
Kozy Toggenburg ze względu na swoje niewielkie rozmiary nie nadają się do hodowli mięsnej na dużą skalę, chociaż ich mięso ma niezapomniany smak. Nie można też wiele zarobić na skórze i futrze zwierzęcia.
Główną wartością dla hodowców kóz jest mleko, które później wykorzystywane jest do produkcji elitarnych serów, przeznaczane na sprzedaż i na potrzeby własnej rodziny. Liczba udojów jest taka sama przez cały rok (zimą nie zmniejsza się ilość mleka). W okresie laktacji kozy Toggenburg produkują do 1000 kg (znany jest rekord 1200 kg) przy zawartości tłuszczu 4,5-8%. Mleko jest zdrowe, aktywnie wykorzystywane w przemyśle spożywczym. Dzienna wydajność mleka wynosi od 4 do 6 litrów.
Zasady opieki i hodowli kóz Toggenburg
Rasa ta przystosowana jest do surowego klimatu górskiego. Zwierzęta dobrze znoszą niską temperaturę powietrza, są mrozoodporne i odporne na silne wiatry. Ale w upale czują się nieswojo, źle jedzą i częściej chorują.
Kozy Toggenburg nie tolerują wilgoci, powinny żyć tylko w suchym pomieszczeniu. Dopuszczalna zawartość wilgoci to 60-75%. Jeśli stworzysz sprzyjające warunki i odpowiednio karmisz zwierzęta domowe, dają zdrowe potomstwo, wysoki poziom produkcji mleka.
Jak trzymać kozy mleczne, krótko opisano w naszym drugim artykule.
Jak wyposażyć stodołę?
Zakładając szopę pamiętaj o podstawowej zasadzie: zwierzęta dobrze znoszą zimno i nie tolerują ciepła. Maksymalna temperatura powietrza w kozie nie powinna przekraczać 20 stopni. Zimą kozy Toggenburga czują się komfortowo już przy 5 stopniach, więc nie ma potrzeby dodatkowego ocieplania budy wełną mineralną.
Aby dowiedzieć się więcej o tym, w jakich warunkach kozy powinny hibernować, przeczytaj nasz artykuł o tym, jak trzymać kozy zimą.
Instalując rutynę kozią, weź pod uwagę następujące zalecenia doświadczonych hodowców:
- Wybierz jasne i suche pomieszczenie, wykluczaj przenikanie nadmiaru wilgoci i pleśni.
- Ustaw stodołę w miejscu z dala od latryn i dużych nagromadzeń obornika.
- Zapewnij wysokiej jakości system wentylacji, ponieważ zwierzęta mogą umrzeć z powodu wilgoci, a ich produkcja mleka spada.
- Zrób posadzkę betonową w domu kozła - najlepiej ze spadkiem do odprowadzania cieczy. Aby podłoga była chłodna, zaizoluj ją drewnianymi deskami i słomą.
- Ustaw okna tak, aby pomieszczenie było dobrze oświetlone. Upewnij się, że promienie ultrafioletowe nie docierają do kozy ani do kóz.
- Podziel oborę na osobne boksy z drewnianymi przegrodami, tak aby każda koza miała swoją własną przestrzeń.
- Zorganizuj przestrzeń tak, aby kobiety i mężczyźni byli oddzieleni. Minimalizuje to ryzyko nieplanowanego krycia i słabego potomstwa.
- Ustaw spacerowe podwórko obok stodoły. Kozy uwielbiają duże przestrzenie. Jeśli nie ma miejsca, wyprowadź zwierzęta na rozległych, żyznych pastwiskach.
Nie tylko komfortowe warunki bytowe kóz Toggenburg, ale także wskaźniki mięsa i nabiału zależą od prawidłowej budowy i przestrzegania zaleceń. Regularne badanie ruty koziej pod kątem pasożytów pozwala zapobiec chorobom całego stada. W celach profilaktycznych ściany szopy należy traktować roztworem siarczanu miedzi 1-2 razy w miesiącu.
Jak prawidłowo wyposażyć siedlisko kóz, przeczytaj w naszym artykule „Instrukcja: budka dla kóz zrób to sam”.
Co i jak karmić?
Latem dorosła koza zjada do 7-9 kg zieleniny, zimą wystarczy na to 3 kg siana i suplementów dziennie. Porcje i różnorodność karmy zależą od wieku zwierzęcia, obecności / braku ciąży oraz fazy aktywności.
Zimą w codziennej diecie musi znajdować się świeże siano, rośliny okopowe, siekane warzywa i suplementy mineralne. To dobra okazja, aby wzmocnić odporność kozy i zapobiec wielu chorobom.
Latem zwierzęta pasą się na świeżym powietrzu, z zielonej trawy otrzymują niezbędne witaminy i składniki odżywcze. Lepiej nie podawać kozom pełnego ziarna, posiekać je w dowolny dogodny sposób.
Soczysta i inna karma
W okresie niedoboru witamin kozy Toggenburg potrzebują witamin. Włącz do codziennej diety 500 g paszy treściwej. Ważne jest również, aby w menu były buraki lub marchewki, liście kapusty, gotowane ziemniaki, skórki warzyw. Pokrój warzywa korzeniowe, podawaj kozie do 4 kg dziennie, ziemniaki - nie więcej niż 2 kg.
Miotły
Na zimę zaleca się kozom suszenie mioteł z cienkich gałęzi o grubości 1 cm i długości 50 cm Gdy nie ma żywych krzewów i świeżej zieleni, zwierzęta uwielbiają je żuć. Aby zrobić miotły, użyj gałęzi klonu, lipy, brzozy, olchy, dębu, leszczyny, wierzby i wierzby. Jak zrobić taką miotłę:
- zbierać cienkie gałęzie;
- zawiąż je, aby zrobić wiązki o grubości 12 cm;
- natychmiast zawiesić je pod baldachimem i pozostawić do wyschnięcia;
- powiesić w przeciągu, unikając wilgoci i bezpośredniego światła słonecznego;
- po 2-3 tygodniach złożyć w suchym, ciepłym miejscu, jak półfabrykat na zimę.
Przygotuj więcej takich mioteł, ponieważ zwierzę potrzebuje 2-3 sztuki w dzień i 1 w nocy. Licz na liczbę głów w domu kozła. Jeśli miotły nie są przygotowane, zastąp je czystymi, suchymi liśćmi.
Na zimę koza potrzebuje 500 kg paszy objętościowej, która obejmuje nie tylko siano i słomę, ale także miotły i suche liście.
Dodatki mineralne
Uwzględnij 15 mg soli i 10 g wstępnie pokruszonej kredy w codziennej diecie dorosłej kozy, którą można dodać do paszy lub wody. Bez tych składników apetyt kozy maleje, tracona jest waga i produkcja mleka. Obecność suplementów mineralnych jest obowiązkowa - 10 g mączki kostnej.
Kolejność karmienia
Opracuj stabilną dietę, karm kozy o tej samej porze dnia - rano i wieczorem. Jest to warunek konieczny, gdyż zwierzę bardzo szybko przyzwyczaja się do codziennej rutyny, a jej naruszenie może wywołać silny stres i zmniejszyć produkcję mleka.
Orientacyjna dieta:
- Śniadanie. Sypane z mieszanką paszową i warzywami, po dojeniu - paszą objętościową.
- Lunch. Warzywa, zlewki, po uzyskaniu mleka - suche liście i miotły.
- Obiad. Koncentrat zmiękczony zlewkami, po doju - miotły, liście, siano.
Przeczytaj więcej o żywieniu kóz domowych w tym artykule.
Drink
Pamiętaj, aby w dziennej dawce przeżuwaczy uwzględnić płyny z poideł automatycznych. Takie urządzenia w domu kozła znacznie ułatwiają życie hodowcom kóz, w przeciwnym razie zwierzęta będą musiały być podlewane kilka razy dziennie. Mocno zamocuj kubki niekające, w przeciwnym razie będą się poruszać i koza nie będzie mogła pić wystarczająco dużo.
Śledź ilość wody w kubkach niekapek. Regularnie dodawaj i aktualizuj płyn. Czyść filiżanki codziennie. Jeśli na ich ścianach pojawi się pleśń lub glony, zwierzę może być bardzo chore. Latem koza powinna wypijać 3-4 litry wody 2 razy dziennie, zimą wskaźniki te maleją. Optymalna temperatura cieczy to +15 stopni.
Jak karmić kozy lęgowe?
Samiec musi być aktywny i zdrowy. Dzienna porcja kóz rasowych obejmuje do 2,5 kg siana, 300 g koncentratu paszowego i 1 kg świeżych warzyw. Po około 2 miesiącach wyprowadzić samca na pastwiska bogate w zieloną trawę, podwoić ilość koncentratu. Podczas krycia podawaj mu więcej marchwi i innych warzyw bogatych w karoten.
Krycie - cechy rasy
Hodowla kóz Toggenburg jest bardzo dochodowa i obiecująca. Jak w przypadku wszystkich ras, zaleca się 1 ciążę w roku. Oczywiście kozy mogą się zdarzać co 7-8 miesięcy, ale wynikiem jest słabe potomstwo, które jest chore i słabo przybiera na wadze.
Charakterystyczną cechą tych zwierząt domowych jest duże potomstwo - do 4 dzieci. Niemowlęta szybko rosną, intensywnie przybierają na wadze i osiągają 40 kg w wieku 8 miesięcy. Dla porównania dorosła koza waży 60-65 kg.
Opcje krycia
Od września do marca kozy Toggenburg polują. To najlepszy czas na krycie. Kozy chodzą przez 5-7 dni co 20 dni. Ten okres można określić na podstawie zachowania kobiety. Staje się nerwowa, rozdrażniona, wroga i agresywna. Inne przypadki są znane, gdy samica jest przeciwnie, leniwa, bierna, co również wskazuje na polowanie.
Istnieje kilka opcji inseminacji rasy. Pomiędzy nimi:
- Instrukcja . Właściciel przetwarza kozy, po czym zdarzają się osobniki. Jest to wygodna opcja dla małych gospodarstw, w których na jedną kozę przypada kilka samic.
- Sztuczne . Bardziej nadaje się do selekcji hodowlanej, przeprowadzanej przy udziale doświadczonego lekarza weterynarii.
- Bezpłatnie . Zwierzęta przebywają w tej samej zagrodzie i samodzielnie szukają partnera dla siebie. Lepiej nie przeprowadzać takich eksperymentów z rasą Toggenburg, w przeciwnym razie możesz w ogóle zostać bez potomstwa.
Jeśli krycie nastąpi jesienią, jagnię (pojawienie się dzieci) przypada na wiosnę. To dobry okres na ich uprawę. Potomstwo jest silne i aktywne, nie choruje, szybko przybiera na wadze. Niemal od pierwszych miesięcy życia dzieciaki pasą się z matką, z pastwisk otrzymują niezbędne dla zdrowia i szybkiego wzrostu substancje.
Okres ciąży kóz i cechy jagnięcia
W wieku 4-5 miesięcy samice osiągają dojrzałość płciową, ale na to jest za wcześnie. Poczekaj, aż zwierzę osiągnie wiek 8-12 miesięcy. Optymalny wiek do krycia kóz Toggenburg to nie mniej niż 1 rok, nie więcej niż 6-7 lat. U młodej kozy potomstwo jest słabe, niezdolne do życia.
Optymalny okres ciąży to 150 dni. Podczas porodu umyj wymię kozy lub zrobi to sama. W przeciwnym razie noworodek może nabawić się infekcji. Natychmiast przenieś dzieci do domu kozła, gdzie piją siarę odciągniętej matki. Jest to konieczne, aby aktywować układ odpornościowy młodego. W przeciwnym razie kozy rodzą się słabe, umierają w pierwszych miesiącach życia.
Aby nie zaburzać produkcji mleka przez kozę, należy trzymać dzieci oddzielnie od matki przez 3 tygodnie po urodzeniu. Nakarm dzieci odciągniętym mlekiem, stopniowo wprowadzaj pokarmy uzupełniające.
Zdrowie i długowieczność
Zwierzę żyje do 13 lat, z zastrzeżeniem zasad karmienia i pielęgnacji - dłużej. Wydajność kóz Toggenburg wynosi 7-8 lat. Choroby kóz zaostrzają się bliżej starości, kiedy odporność czasami słabnie. Zdrowe zwierzę jest energiczne i zabawne, puls 70-80 uderzeń / min, temperatura ciała 39-40 stopni. Jeśli te wskaźniki zostaną naruszone, pojawi się podejrzenie choroby, konieczna jest konsultacja lekarza weterynarii.
Zalety i wady rasy
Do tej pory popularność kóz Toggenburg została utracona, zostały one zastąpione rasą Zaan. A jednak te szlachetne zwierzęta mają wiele zalet, które są atrakcyjne dla rolników.
Lista pozytywnych cech:
- Atrakcyjny wygląd. Białe paski na pysku sprawiają, że kozy są oryginalne i niepowtarzalne. Płaszcze średniej długości pozwalają na porównanie zwierząt domowych z psami.
- Szybka aklimatyzacja. Kozy dobrze znoszą zimno, więc nie ma potrzeby izolowania ruty koziej. To dobra opcja dla górzystych i północnych regionów Rosji.
- Cechy charakteru. Kozy są spokojne i bezkonfliktowe, szybko przyzwyczajają się do ludzi, zastępują zwierzęta domowe.
- Wysokie wskaźniki produkcji mleka. W okresie laktacji kozy oddają do 1000 kg mleka. Wydajność mleka nie spada zimą.
- Korzystne cechy. Mleko zawiera witaminy i składniki odżywcze i służy do produkcji masła, wysokiej jakości serów.
- Brak rogów. Rasy te powodują mniej paniki wśród hodowców.
- Wysokiej płodności. W jednym miocie może znajdować się do 4 zdolnych do życia dzieci.
Na tle pozytywnych chwil nie zapomnij o wadach rasy Toggenburg:
- Kozy nie znoszą ciepła. W podwyższonej temperaturze powietrza zwierzęta są słabo dojene, nic nie jedzą i częściej chorują.
- Odżywianie kozy jest związane ze smakiem mleka. Ważne jest, aby przestrzegać nie tylko codziennego schematu karmienia, ale także różnorodności diety.
- Niedobór. Ponieważ kozy Toggenburg nie są szczególnie popularne w Rosji, trudno je kupić.
Sables
Charakterystyczną cechą kóz Toggenburg jest oryginalny kolor. Trudno jest znaleźć zwierzę z symetrycznymi białymi paskami na pysku. Jeśli inne rasy mają taki kolor, pozbawieni skrupułów hodowcy przedstawiają go jako Toggenburg i próbują sprzedać go po wyższej cenie. W rezultacie potomek metysów.
Bliskimi krewnymi rasy Toggenburg są kozy rasy Saanen. Są nosicielami genu recesywnego, dlatego mają różne kolory oprócz białego. Tacy pstrokaci potomkowie nazywani są sobolami. Mogą mieć ten sam kolor co Toggenburgowie. Jest to odrębna rasa, popularna również wśród hodowców kóz ze względu na wysoką mleczność i płodność.
Częste choroby
Długi okres selekcji sprawił, że kozy Toggenburg były odporne i odporne na infekcje. Ryzyko pseudotuberculosis lub brucelozy jest minimalne. Zwierzę dobrze znosi zimno, a silna odporność chroni przed niechcianymi chorobami. Ale przypadki są inne, a kozy Toggenberg również chorują.
Najczęstsze choroby to:
- Zapalenie wymienia . Ta patologia często rozwija się z naruszeniem zasad higieny kóz lub niewłaściwym dojeniem. Boli wymię, potrzebny jest kurs antybiotyków.
- Choroby układu oddechowego . Temperatura zwierzęcia wzrasta, guma do żucia znika, a apetyt spada. Wynika to z wilgoci i częstego narażenia na przeciągi. Schemat leczenia ustala się w zależności od stanu chorej kozy, konieczna jest konsultacja lekarza weterynarii.
- Kolka, wzdęcia . Taki problem obserwuje się z naruszeniem reżimu picia i karmienia kóz, niezrównoważonej diety i braku składników odżywczych.
- Mastitis . Jest to proces zakaźny i zapalny w gruczołach sutkowych. W mleku pojawiają się zanieczyszczenia ropne, zmienia się smak. Przy takich objawach przerwij laktację, podejmij kurację antybiotykową.
- Choroby pasożytnicze . W przypadku naruszenia zasad higieny ruty koziej zwierzę może zostać zarażone pchłami. Potraktuj specjalnymi środkami przeciwpasożytniczymi, dodatkowo potraktuj ściany i przegrody stodoły roztworem siarczanu miedzi.
- Reumatyzm . Jest to konsekwencja życia w wilgotnych szopach o dużej wilgotności i przeciągu.
- Zapalenie kopyt . Taka choroba rozwija się z urazem mechanicznym. Wśród czynników prowokujących - nieprzestrzeganie zasad higieny kopyt.
Aby zmniejszyć ryzyko zachorowań, rutynowe szczepienia kóz i dawki przypominające. Utrzymuj również rutynę kozią w czystości i porządku, regularnie sprawdzaj sierść i kopyta zwierzęcia. Te ostatnie należy czyścić po każdym wypasie, w przeciwnym razie infekcja chorobotwórcza dotyka wrażliwej skóry.
Dla kogo jest ta rasa?
Kozy Toggenburg są bardziej odpowiednie dla dużych i średnich gospodarstw, mniej odpowiednie dla rolnictwa na małą skalę. Wyjaśnia to specyfika karmienia. Aby uzyskać mleko wysokiej jakości, wymagana jest zróżnicowana dieta, której nie mogą zapewnić mali hodowcy kóz. Ponadto ilość mięsa (ze względu na wielkość zwierzęcia) nie nadaje się do sprzedaży w dużych partiach. Chociaż skóra jest cenna, z każdej głowy niewiele można uzyskać.
Proponujemy Ci obejrzenie filmu, w którym dowiesz się o cechach rasy oraz o tym, jak właściwie dbać o kozy Taggenburg:
Recenzje rasy Toggenburg
★★★★★ Inga, 39 lat, rolnik, obwód Wołogdy. Mam 6 głów tych kóz. Długo wątpiłem, czy warto się z tym skontaktować. Mimo to w Rosji ta rasa nie jest często spotykana. Ale naprawdę podobał mi się zabawny kolor dzieci. Kupiłem i nie żałowałem. Dostaję do 5 litrów mleka dziennie. Mamy dość dla 6-osobowej rodziny. Coś nawet udaje się sprzedać sąsiadom. Mleko jest smaczne, sycące i zdrowe. Kozy nie wymagają specjalnej opieki. Jedynym minusem jest to, że jeśli zwierzę zje coś źle, mleko zaczyna mieć gorzki smak. ★★★★★ Andrey, 52 lata, operator kombajnu, region Kaługa.Z całego stada wyróżniają się kozy Toggenburg. Piękne, zabawne, wszystkie dzieci zwracają na nie uwagę. Ale potrzebują oka i oka, nieustannie walczą ze stadem. Według produktywności: każdego dnia dają 5 litrów mleka, mięso nie zostało jeszcze skosztowane. Dbanie o swoje kozy jest łatwe. Moja żona sprzedaje mleko, więc cała wioska kupuje od nas. Ukryj Dodaj swoją recenzję
Imię, miasto Oszacowanie swoją opinię
Kozy Toggenburg doskonale nadają się do hodowli i hodowli w Rosji. Zwierzęta są bezpretensjonalne i odporne na mróz, rzadko chorują i mogą dać potomstwo 3-4 koźląt na 1 jagnię.