Jeszcze 100 lat temu nie było takiej rasy kurczaków jak Bielefelder. Ale w tak krótkim czasie ten rodzaj drobiu zdobył popularność na całym świecie, czego powodem były liczne zalety. Opis zawiera, że Bielefelder został pozyskany poprzez długoterminową selekcję i selekcję, otrzymując bogaty zestaw genetyczny z 5 ras kurczaków. Dziś ptaki te są powszechne wszędzie tam, gdzie istnieje zapotrzebowanie na fermy drobiu, ponieważ są w stanie zaspokoić nawet największe zapotrzebowanie. W tym artykule dowiesz się o wszystkich cechach kurczaków belefelder, a także o wymaganiach dotyczących ich zawartości.
Charakterystyka rasy kurczaków Bielefelder lub Belfelder
Rolnicy i hodowcy drobiu w klasyfikacji trzcinowej kurczaków Bielefelder są podzieleni. Początkowo sądzono, że jest to brojler. Jednak biorąc pod uwagę wysoką produkcję jaj u dojrzałych płciowo samic, wiele osób przeniosło ją na sekcję gatunków mięsnych i jaj. Ptak został pozyskany z wieloletnich krzyżówek przeprowadzonych przez niemieckiego hodowcę drobiu Herberta Rotha. Takie rasy jak Rhode Island, Wyandot, Welsummer, pierwotnie nioski niemieckie, Amroks posłużyły mu za podstawę genetyczną. W rezultacie otrzymaliśmy osobniki, które wchłonęły wszystkie zewnętrzne cechy swoich przodków, na przykład barwny kolor piór.
Dzięki wysiłkom angielskiego profesora Reginalda Punnetta kolorowanie stało się znakiem autoseksu, to znaczy nawet niedoświadczony rolnik może określić płeć kurczaka tylko na podstawie jego wyglądu.
Opis wyglądu
Po oficjalnej rejestracji rasy w 1980 roku przez Niemiecką Federację Drobiu Rodowego (BDRG) ustalono standard określający wygląd rasowych Bielefelderów:
-
wydłużony kształt ciała z wydłużonym tyłem; - skrócona mocna szyja;
- skośne zaokrąglone ramiona;
- mocne skrzydła blisko ciała;
- okrągły, napięty brzuch;
- szeroka mocna klatka piersiowa;
- ogon ostro zadarty, silnie górujący nad linią grzbietu;
- mała głowa;
- pomarańczowe oczy;
- podłużne bazie i przypominający liść grzebień o jaskrawoczerwonym kolorze;
- 4 zęby na grzebieniu;
- skrócony dziób;
- młode, krótkie nogi pokryte jasnożółtą skórą;
- dobrze rozwinięte i rozmieszczone.
Różne ubarwienia kur i kogutów. Samice pokryte są koralowo-brązowym upierzeniem, bardziej jednolitym kolorem, z szarym jastrzębim wzorem. Ogon kur jest ciemnobrązowy lub szary, a wierzch grzbietu i skrzydełek jest barwny. Z drugiej strony koguty wyglądają znacznie bardziej elegancko: bujny ogon składa się z jasnych górnych i ciemnych dolnych piór; głowa, szyja i ramiona są żółtawe z białymi plamami; skrzydła są koloru pomarańczowo-brązowego z szarymi plamami. Dolna część ciała koguta, w zależności od wtórnego odcienia, może być dwojakiego rodzaju: srebrno-czarnego lub złocisto-czarnego.
Najważniejszym kryterium w całym tym szczegółowym opisie jest kolor. Ten zróżnicowany kolor wśród hodowców drobiu nazywany jest „krylem”. Zwykle definiuje się go jako kolor „złoto-czarne-srebrne paski”.
Wydajność
Kury Bielefelder wyróżniają się dość wysoką produkcją jaj - jedna samica znosi od 200 jaj rocznie (w ciepłym sezonie stabilne 1-2 jaj dziennie). Samice spieszą się od 5-6 miesiąca życia. Pierwsze sprzęgła są raczej małe i niestabilne, ale po miesiącu rozmiary (60-80 gramów) i liczba są zrównoważone.
Jedna kura aktywnie znosi do 2,5-3 lat, po czym wskaźnik produkcji jaj spada o około 35-40%. Charakterystyczną cechą jaj tej rasy jest różowy lub kawowy odcień skorupy. Im młodszy kurczak, tym cieńsza skorupa produktu.
Mięso kurczaków tej rasy ma charakterystyczny biało-różowawy odcień, jest miękkie i soczyste. Kurczaki są podatne na otyłość tylko w warunkach zbyt ścisłej pielęgnacji; przy normalnej pielęgnacji zawartość tłuszczu w produkcie nie przekracza przeciętnych norm. Masa ciała belefelderów jest maksymalna w wieku 1-1,5 roku. Średnia waga dorosłego koguta wynosi 4 kg, a dorosłej kury 2,5-3 kg.
Zadowolony
Każda rasa wykazuje maksymalną produktywność pod warunkiem spełnienia wszystkich wymagań konserwacyjnych. Belefelders są bezpretensjonalne, łatwo tolerują zmiany klimatyczne, mrozy spadają do -15 stopni, mają doskonałą odporność i rzadko są podatni na choroby. Jednak rolnicy powinni pamiętać, że jakość wytwarzanych produktów zależy od składu żywności, sposobu umieszczenia i przestrzegania norm sanitarnych.
ze względu na względną odporność na zimno nie potrzebuje baldachimu nad wybiegiem do chodzenia zimą, ale nie oznacza to wcale, że zimą musi mieszkać w nieogrzewanym pomieszczeniu. Odżywianie
Dieta dla dorosłych jest podobna do diety innych ras. Jedyną różnicą jest wartość odżywcza i zawartość kalorii. Dla dużych i produktywnych belefelderów potrzebujesz obfitego jedzenia, które zawiera nie tylko zwykłe węglowodany zbożowe, ale także zestaw białek i tłuszczów. Do karmienia dorosłych kurczaków najłatwiej jest użyć gotowych pasz, które okresowo przeplatają się z ziołami i warzywami.
W młodym wieku określa się stabilność zdrowia i przyszłą produkcję jaj u zwierząt gospodarskich. W przypadku nowo wyklutych piskląt codzienna dieta składa się z:
- gotowane jajka;
- twarożek (zawartość tłuszczu do 15%);
- gotowana ryba (co 2-3 dni);
- proso.
Szczególną uwagę należy zwrócić na karmienie kurczaków i młodych zwierząt. Po pierwszym miesiącu wzrostu do kurczaka dodaje się zboża i inne pasze objętościowe. Średnio racja do dojenia zwierząt w wieku od 1 do 5 miesięcy powinna zawierać:
- zboża (proso, owies, proso);
- mączka słonecznikowa;
- mączka mięsno-kostna;
- witaminy i suplementy mineralne;
- drobny żwir;
- suplementy białkowe (kukurydza, gotowana ryba, gotowane jajka, soja lub mąka).
Kurczaki dostają zieleninę w odpowiednich ilościach, kiedy spacerują w ciepłym sezonie. Zimą porcję drobiu można rozcieńczyć resztkami jedzenia ze stołu.
Opieka
Bielefeldowie nie są pretensjonalni w ich opiece. Utrzymuj reżim temperatury względnie stały. Kury nioski mogą wytrzymać mrozy do -15 stopni, jeśli twój region charakteryzuje się ostrzejszym klimatem, zadbaj o ogrzewanie kurnika. Optymalna temperatura, przy której produktywność nie spada, to 13-18 stopni Celsjusza. Między innymi zapewnij wentylację, poprowadź ją pod sufitem kurnika. Prowadzić oświetlenie w pomieszczeniu, światło powinno świecić przez 12-14 godzin dziennie. Przeczytaj o kurczakach rasy Adler tutaj.
Gniazda są osadzane w ilości od 1 do 4 kur. Grzęd nie należy umieszczać na kilku poziomach, lepiej trzymać jeden dość mocny słup na wysokości 2-2,5 metra od podłogi.
Nie przepakowywać kurczaków. Na każdy metr kwadratowy powinny przypadać 2-3 osoby.Ważną częścią mikroklimatu kurnika jest ściółka z bakteriami. Wybierz suche, oddychające materiały, które zapobiegną gromadzeniu się brudu. Najlepiej sprawdza się suchy torf, słoma lub trociny. Miot jest zmieniany raz w roku. W razie potrzeby, na przykład, gdy istnieje ryzyko rozprzestrzeniania się infekcji, przeprowadza się całkowitą wymianę materiału podłogowego z dezynfekcją pomieszczenia. Ten link powie Ci o dezynfekcji kurnika.
Zakwaterowanie
Najbardziej pożądane dla bielefelderów i rosyjskich białych jest zadowolenie z chodzenia. Ze względu na klimat naszego kraju, sezon spacerowy, zimę i okresy przejściowe ptaki żyją w zadaszonym pomieszczeniu. Zawartość komórkowa nie jest zalecana dla rasy, chociaż należy do kategorii brojlerów. Regularna aktywność fizyczna zapewnia zdrową masę mięśniową, a tym samym wysoką wydajność mięsa. W klatkach można trzymać tylko kurczaki do 2 miesięcy.
Jest jeszcze jeden ważny niuans: jeśli masz kilka kogutów i już umieściłeś je w różnych kurnikach, nie możesz ponownie zebrać samców, ponieważ najprawdopodobniej zaczną się nawzajem uciskać.
Zalety i wady rasy
Ten gatunek hybrydowy zyskał popularność ze względu na wiele zalet. Zalety Bielefelders to:
-
wysoka produktywność zarówno w kierunku jaj, jak i mięsa; - odporność na zmiany pogody;
- bezpretensjonalna treść;
- silna odporność;
- spokojne usposobienie i dogadywanie się ze sobą;
- stabilny materiał genetyczny, cechy rasowe w 90% przypadków przekazywane są potomstwu.
Do wad niemieckich niosek należą wysokie koszty ich karmienia i utrzymania (kosztowna energia elektryczna do oświetlenia, pasza o podwyższonej wartości odżywczej). Ponadto nie wszyscy rolnicy mogą zapewnić wystarczającą przestrzeń nad głową. W przeciwieństwie do czystych ras brojlerów, Bielefeldery dojrzewają przez długi czas, osobniki są gotowe do uboju dopiero w wieku 1 roku, a zaczynają składać jaja po 6-7 miesiącach.
Częste choroby rasowe
Dzięki silnej odporności kury Bielefelder nie cierpią na większość chorób typowych dla drobiu. Jedynymi poważnymi problemami są zjadacze piór, pchły i czerwone kleszcze, które często zamieszkują gęste upierzenie niosek. Aby zapobiec takim problemom, regularnie przeprowadzaj dokładną kontrolę całego inwentarza żywego. Poważniejszym przypadkiem może być wzrost łamliwości kości, który występuje, gdy w organizmie ptaka brakuje wapnia.
Praktyczna wartość rasy polega na tym, że kurczaki Bielefelder, posiadające silną odporność, są odporne na infekcje i dobrze znoszą surowe zimy. Lekarze weterynarii zalecają domowe szczepienie całego stada, aby zapobiec ryzyku infekcji. Kupując nowe osoby, koniecznie przeczytaj również całą dołączoną dokumentację.
Analogi
Rasa kurczaków Maran jest najbardziej podobna pod względem produktywności. Gatunek ten również należy do kierunku mięsno-jajecznego, chociaż mięso daje znacznie mniej bielefelderów, ale pod względem produkcji jaj przewyższa większość znanych gatunków. Wyjątkową cechą jaj marano jest ich wielkość - niektóre sztuki osiągają 85-90 g. Wyglądem przypominają nieco wyżej opisaną rasę, wyróżnia się pomarańczową obrożą i zielonkawym odcieniem głównego upierzenia. Jeśli chodzi o zawartość, są bardziej wymagające i nie tolerują łatwo zmian temperatury. Ten materiał opowie o rosyjskiej rasie grzywaczy.
Wideo
Ten film opowiada o rasie kurczaków Bielefelder.
wnioski
- Rasa kurczaków Bielefelder to hybryda uzyskana ze skrzyżowania 5 najlepszych europejskich gatunków drobiu, wyróżniająca się wysoką produktywnością zarówno w produkcji mięsa, jak i jaj.
- Rasa jest łatwa do rozróżnienia dzięki efektownemu wyglądowi i wielu charakterystycznym cechom, a także łatwo jest rozróżnić płeć nawet nowo wyklutych piskląt.
- Utrzymanie Bielefelders opiera się na zapewnieniu wystarczającej liczby mieszkań i pożywnej żywności.
- Silna odporność pozwala nie martwić się o zdrowie ptaków, Bielefelde nie są podatne na większość wirusów i chorób w domu.