Szara górska rasa pszczół rasy kaukaskiej (Amcaucasica) powstała w górzystych rejonach Kaukazu i Kaukazu i zasłużenie zajęła drugie miejsce wśród najpopularniejszych ras na świecie. Większość pszczelarzy zajmujących się hodowlą pszczół chętnie pracuje z kobietą rasy kaukaskiej.
Ogólna charakterystyka rasy
Pszczoła kaukaska szara ma wiele charakterystycznych cech w wyglądzie i zachowaniu.
Wygląd
Kolor pszczoły jest jasnoszary ze srebrzystym odcieniem lub przeplatany żółtym odcieniem (w zależności od podgatunku). Na brzuchu nie ma żółtych pasków. Wielkość pszczół rasy kaukaskiej jest stosunkowo niewielka.
Unikalną różnicą między owadami a innymi gatunkami jest długa trąbka (średnio 7,2 mm). Jednodniowa pszczoła robotnica waży od 75 do 90 mg. Macica płodu ma około 200 mg, a bezpłodna 180 mg. Trudno go pomylić z innymi pszczołami w ulu.
Wydajne funkcje
Produktywność kaukaskiej szarej pszczoły zależy od wielu czynników zewnętrznych oraz cech charakterystycznych poszczególnych podgatunków.
Produkcja jaj w macicy waha się od 1100 do 1700 jaj w ciągu 24 godzin. Skłonność do wspólnego zamieszkania jest uważana za wysoką.
Odrobaczanie może wystąpić w styczniu lub lutym. Pszczelarz jest zobowiązany do ścisłego monitorowania tego procesu i, jeśli to konieczne, dodawania ramek.
Macica doskonale chroni gniazdo. Jest zaopatrzony w plastry miodu, propolis nawet z minimalną ilością roślin miododajnych. Pszczoły kaukaskie przechodzą na proces zbierania nektaru, stopniowo wypełniając komórki, pozbawiając królową możliwości składania jaj.
Należy zauważyć, że pszczoły rasy kaukaskiej szarej górskiej wykorzystują do tego celu znacznie więcej rodzajów roślin miododajnych niż inne rasy.
Większość pszczelarzy preferuje kaukaską szarą pszczołę ze względu na szereg cech produkcyjnych:
- Biorąc pod uwagę obecność długiej trąbki gatunku, są one uważane za doskonałe zapylacze koniczyny czerwonej.
- Podczas zbierania miodu pszczoły umieszczają miód w komórkach, które są uwalniane od czerwiu. Po zapełnieniu komórek zagnieżdżonych następuje przejście do rozszerzenia sklepu. Jednocześnie na niewielkim obszarze o strukturze plastra miodu występuje koncentracja zapasów miodu.
- Jedną z cech jest aktywność pszczół w produkcji propolisu, który służy do uszczelniania wszystkich pęknięć w ulach przed zimowaniem.
Kaukaskie nawyki
Należy zwrócić uwagę na wyjątkowy spokój tych owadów. Ponadto obawiają się kontroli uli przez osobę nieuprawnioną. Nawet macica reaguje na to spokojnie.
Złodziejstwo pszczół rasy kaukaskiej można wytłumaczyć tym, że mali robotnicy bardzo się starają wydobywać nektar, a czasem zaglądają w tym celu do innych uli.
Warto podkreślić niski obrzęk szarych górskich pszczół rasy kaukaskiej. Z łatwością przechodzą w tryb pracy. Pszczelarz może to ułatwić, usuwając mateczniki i poszerzając gniazdo, pozostawiając nie więcej niż pięć ramek.
Jak idzie zbiórka miodu?
Wyjątkową cechą pszczół kaukaskich jest to, że otwierają sezon miodowy i kończą pracę znacznie później, gdyż z łatwością tolerują niskie temperatury.
W trakcie poszukiwania nowego źródła zbioru miodu są bardzo odważni i mogą przełączać się z jednego miejsca na drugie. Pszczoły wyjeżdżają wcześnie rano, kiedy temperatury są zwykle niższe. Zbiór miodu kończy się późnym wieczorem.
Szare górskie pszczoły kaukaskie mogą kontynuować swoją pracę w mżawce lub mgle, kiedy inne gatunki w ogóle nie latają.
Nawet na obszarach o niewielkiej liczbie kwitnących roślin udaje im się zebrać znaczne ilości miodu. Podczas zbierania miodu pszczoła kaukaska przede wszystkim wypełnia gniazdo miodem, ograniczając samą królową, a pszczelarz musi dołożyć starań, aby na czas zbierania miodu wyposażyć plaster miodu w nadstawki.
Strefy lęgowe
Hodowle rasy białej są zaangażowane w Finlandii, Chinach, Korei, Niemczech, Francji, Polsce i USA. Ogólnie rzecz biorąc, górzyste regiony Kaukazu i pogórza są uważane za naturalne siedlisko szarych górskich pszczół rasy kaukaskiej.
Pod względem popularności kobiety rasy białej omijane są tylko przez rasę włoską.
Populacje
Należy wyróżnić kilka populacji pszczoły kaukaskiej szarej.
Abchaski
Najczęściej populacja ta jest hodowana przez pszczelarzy w dolinach Abchazji i regionach górskich. Cechą charakterystyczną owadów jest spokój, zdolność do pracy, wytrzymałość na niskie temperatury i umiarkowane rojenie. Warto również zwrócić uwagę na doskonałą zdolność zbierania nektaru. Pszczoły wylatują z ula wcześnie rano i wracają do domu późno.
Gurian
Ten typ pszczół jest szeroko rozpowszechniony w zachodniej Gruzji. Ich charakterystyczną cechą jest długa trąbka (około 7,5 mm). Ta wyjątkowa właściwość pozwala na wydobycie nektaru z najbardziej niedostępnych obszarów roślin miododajnych.
Eksperci zidentyfikowali skłonność pszczół do przetrwania surowych zim. Dlatego idealnie nadają się na obszary o trudnych warunkach klimatycznych.
Irański żółty
Ukazuje się w Iranie, Armenii, Azerbejdżanie. Jest również hodowana w Abchazji i Gruzji. W Federacji Rosyjskiej owady żyją tylko w pasiekach w regionach centralnych, ponieważ pszczoły nie lubią długich zim.
Ciało pszczoły jest szare bez pasków. Zbiera nektar nawet w temperaturach poniżej +10 stopni. Ale wiosną proces wyjazdu jest opóźniony.
Wśród pozytywnych cech wyróżnia się nieprawidłowości. Jednak owad jest podatny na nematozę i inne choroby. Ponadto w okresie zimowania zużywa niewielką ilość paszy. Pszczoły zaciekle bronią swoich gniazd.
Dolina żółta
Na brzuchu owada widoczne są żółte paski. Dobrze znosi upały. Najlepiej czuje się na terenie Iranu, Gruzji, Armenii. Ma żółto-szary kolor. Na oględzinach nie wykazuje agresji. Kontynuuje zbieranie nektaru nawet przy złej pogodzie.
Wśród cech rasy warto podkreślić jej niską zimotrwalosc, dlatego lepiej jest ją uprawiać na terenach o łagodnym klimacie. Pyłek i propolis są zbierane w wystarczających ilościach. Bardzo dobrze znoszą transport.
Wady to duży obrzęk, skłonność do chorób, wytwarzanie niewielkiej ilości wosku.
Megrelian
Doskonała opcja dla północnych regionów Federacji Rosyjskiej. Kolor ciała owada jest srebrzystoszary bez żółtych plam. Trąbka może mieć do 7,5 mm długości, co wpływa na zdolność pszczoły do ekstrakcji nektaru z koniczyny. Ciężko pracują i aktywnie bronią swoich uli przed nieproszonymi gośćmi. Owady o niskiej płodności.
Kabakhtapinskaya
Typowe dla tego podgatunku pszczół kaukaskich jest życie w górach Azerbejdżanu. Kolor nadwozia jest szary. Różni się w trąbie do 7 mm. Cechą charakterystyczną jest wysoka płodność królowych. Są w stanie wytrzymać spadek temperatury zimą do -25 stopni.
Cechy treści
Szare górskie pszczoły kaukaskie doskonale znoszą transport, nadają się do trzymania w pawilonach, a także na terenach o słabym zbieraniu miodu, gdzie jest mało roślin miododajnych. Ale ważne jest, aby pszczelarz wiedział o wszystkich cechach tej rasy.
Odżywianie
Główną dietą pszczół latem jest nektar roślin kwitnących. Nazywa się je roślinami miodowymi. Istnieją również rośliny pyłkowe, których pszczoły potrzebują jako źródła do zbierania pyłku. Biorąc pod uwagę czas kwitnienia roślin, pszczoły mogą żerować prawie przez cały rok.
Ale karmienie ich zimą jest niezbędne. Paszę należy przygotować wcześniej.
Kiedy pokarmy uzupełniające nie są potrzebne?
Niektórzy eksperci uważają, że karmienie owadów nie jest potrzebne, podczas gdy inni twierdzą, że bez niego normalne funkcjonowanie pszczół jest niemożliwe. Na ten czynnik wpływa kilka niuansów:
- W pierwszej kolejności pszczelarz dokonuje audytu uli i oblicza, ile miodu należy przygotować na zimę. Jeśli to wystarczy, można pominąć karmienie. W przeciwnym razie powinieneś zacząć zbierać paszę.
- Ważne jest, aby nie przekarmiać pszczół. W przeciwnym razie odrobaczenie macicy nastąpi przedwcześnie. Karmienie jest również konieczne w przypadku szybkiej krystalizacji miodu. Owady zostaną pozbawione możliwości pełnego przetwarzania miodu i będą potrzebować dodatkowego pożywienia.
- Do początku lutego owady są bierne i prawie nie jedzą. Od ostatnich tygodni lutego rozpoczyna się odrobaczanie macicy i aktywacja pszczół, które odżywiają czerw. W wyniku zużycia energii do utrzymania żądanej temperatury należy zadbać o pełne karmienie.
Jak i czym karmić pszczoły?
Aby pszczoły rasy kaukaskiej odżywiały się efektywnie i zbilansowane, należy wziąć pod uwagę kilka sposobów ich karmienia:
1 Ciasto cukrowo-miodowe
Jest ugniatany w czystej postaci. Czasami wskazane jest dodanie składników medycznych. Aby zapobiec wysychaniu i zestalaniu masę ciasta umieszcza się w celofanowym worku, na dnie wykonuje się otwory, skąd powoli wypływa - dzięki czemu pszczoły będą mogły z niego wygodnie korzystać.
2 Syrop cukrowy
Przede wszystkim należy przygotować ule, umieszczając na środku kilka niekompletnych ramek, aby pszczoły rozłożyły syrop. Zimą będą mogły spożywać przetworzony syrop, a wiosną, gdy pojawi się czerwi, w komórkach pozostanie zebrany przez pszczoły miód.
Na 3000 osobników potrzeba około 2 kg miodu. W takim przypadku miód uzyskany z syropu nie powinien stanowić więcej niż 30% całkowitej masy. Karmione są syropem cukrowym od drugiej dekady sierpnia do początku września.
Aby go przygotować, możesz wziąć cukier buraczany lub trzcinowy bez dodatków. Gotowana woda jest chroniona przez kilka dni. Utworzony osad odrzuca się. Syrop powinien być gęsty, nie jest gotowany i pilnujemy, aby cukier się nie przypalił. Karmienie płynne będzie trudne dla pszczół i staną się słabe, a skrystalizowany cukier lub spalony syrop negatywnie wpłynie na zdrowie pszczół.
Niektórzy pszczelarze dodają do syropu trochę igieł sosnowych, aby chronić ule przed roztoczami. Stanie się również dodatkowym źródłem składników odżywczych.
W przypadku jednej rodziny do słodkiej karmy można dodać świeże jajo kurze, które jest uważane za niezastąpione źródło białka. Jest dobrze wstrząśnięty i przepuszczony przez gazę.
W okresie jesienno-wiosennym odrzucone ramki są wyciągane z gniazd. Są rozpakowywane i narażone na silne roje pszczół. Gdy miód skrystalizuje się w plastrach, można go stopić ciepłą wodą i zawrócić do gniazda w celu karmienia. Podczas kwaszenia miodu nie należy podawać pszczołom.
W porównaniu z innymi gatunkami owadów, szara rasa górska kaukaska konsumuje więcej pożywienia niż inne gatunki. Dlatego ważne jest, aby wcześniej zadbać o ilość syropu i ciasta. W regionach północnych spożycie pożywienia na kolonię wzrasta 2-krotnie w porównaniu z regionami południowymi.
Warunki zatrzymania
Pszczelarze zajmujący się hodowlą pszczół rasy kaukaskiej szarej górskiej muszą pamiętać o kluczowych cechach opieki nad nią:
- Po zimowaniu, wraz z nadejściem stabilnej wysokiej temperatury (nie niższej niż +7 stopni), ule wyjmuje się z zimowiska.
- Dokładnie sprawdzają dna i oczyszczają je z gruzu i gruzu.
- W razie potrzeby wymień spód na sucho zdezynfekowany.
- Badane są również kolonie pszczół i dostępność pożywienia. Jeśli go brakuje, pszczelarze nakładają na ramy syrop cukrowy lub ciasto miodowo-cukrowe.
- Ramy z czerwiem są sprawdzane i czyszczone. Jednocześnie bardzo ważne jest, aby nie łączyć zdrowych rodzin ze słabymi, które mają oznaki choroby.
- Niedopuszczalne jest stosowanie plastrów z czerwiami z chorych rojów.
- W pasiece należy zainstalować miski do picia, w których powinna znajdować się świeża, osolona woda.
- Wraz z nadejściem stabilnej ciepłej pogody gniazdo rozszerza się.
- Dezynfekcja uli odbywa się za pomocą ognia lub pary.
Mrozoodporność kobiet rasy białej
Rasowe kobiety rasy białej mają wysoką mrozoodporność. Na zdolność pszczół do doskonałego znoszenia zimy wpływają w szczególności zmiany fizjologiczne zachodzące w organizmie owadów jesienią. Dlatego jesienią zwykle zjadają dużo pyłku.
Zauważono, że pszczoły szare dobrze przeżywają zimę dzięki zdolności do gromadzenia w organizmie nie tylko składników odżywczych, ale także tłuszczu.
Biorąc pod uwagę cechy biochemiczne osobników czystej krwi, możemy z całą pewnością zauważyć zimotrwalosc górskich pszczół kaukaskich, czego nie można powiedzieć o ich mieszańcach. Dlatego w pasiekach należy trzymać tylko pszczoły rasowe.
Funkcje zimowania
Z końcem sezonu doświadczonym pszczelarzom nie jest trudno zapewnić kaukaskim pszczołom odpowiednie warunki:
- Biorąc pod uwagę fakt, że szara górska rasa kaukaska ma wiele populacji różniących się stopniem zimotrwałości, przy zakupie roju należy zachować ostrożność.
- Aby pszczoły doskonale przetrwały zimę, niepożądane jest pozostawianie miodu słonecznikowego w ulach w zimnych porach roku.
- W ostatnich dniach sierpnia wszystko wypompowuje się, a pszczołom podaje się cukier. Niektórzy eksperci rozcieńczają przydatne leki w syropie cukrowym (na przykład Fumagillin).
- Umieść ule w dobrze wentylowanym miejscu wolnym od wilgoci.
- Ważne jest, aby upewnić się, że nie pozostał żaden stary ciemny plaster miodu. Lepiej założyć nowe. Alternatywną opcją są te, w których wyhodowało się tylko jedno pokolenie owadów.
- Ule można umieszczać zarówno na zewnątrz, jak i w ulach zimowych.
Choroby pszczół
Kobiety rasy białej są dość odporne na różne choroby pszczół. Ale niebezpieczeństwo może być przenoszone przez nosematozę i zgnilca.
Plusy i minusy rasy
Kaukaska szara pszczoła górska ma następujące zalety :
- Owady charakteryzują się niską zdolnością roju.
- Dzięki specjalnej budowie trąbki pszczoła jest w stanie wyciągnąć nektar nawet z najbardziej bezpretensjonalnego kwiatu. To właśnie szare pszczoły kaukaskie uważane są za najlepsze do zapylania roślin strączkowych i koniczyny.
- Kierują się przy wyborze miodu. Najpierw kaukaska kobieta określa główne źródło nektaru, a następnie leci do innego.
- Biorąc pod uwagę wyjątkową zdolność przedstawicieli tego gatunku do określania poziomu nektaru w źródle, preferowane są okazy o niższej zawartości cukru.
- Szczególna uwaga pszczelarza na matkę nie jest konieczna podczas składania jaj. Pszczoły robotnice zajmują się wszystkim.
- Ostrożne podejście pszczół do ula. Do jego ułożenia mogą wytwarzać wosk i propolis w wystarczających ilościach. Ich foka jest mokra i ciemna.
- Zmiana królowych odbywa się bez zamieszania. Aby zapobiec rojeniu, należy w porę usunąć nadmiar ługu macierzystego i nieco rozszerzyć gniazdo. Przeczytaj, jak usunąć macicę tutaj.
- W jednym gnieździe mogą żyć dwie królowe, choć często zjawisko to ma charakter tymczasowy.
Ale warto zwrócić uwagę na wady kobiet rasy białej:
- Większość populacji jest podatna na nematozę i zgnilca, dlatego warto stale badać ule, aby zapobiec problemowi na czas.
- Kradzież kaukaskiego robotnika. Pszczelarze zwykle starają się zapobiegać takim przypadkom.
- Pszczoły mają tendencję do ograniczania matki w siewie, więc kolonia może się zmniejszyć.
- W niektórych przypadkach lęg znajduje się na ramkach znajdujących się w pewnej odległości, co powoduje mieszanie się chleba pszczelego i miodu.
Opinie
★★★★★ Egor, 28 lat. Jestem zachwycony kobietami rasy kaukaskiej, które doskonale zapylają koniczynę czerwoną. Miód jest smaczny i zdrowy. ★★★★★ Vladimir, 53 lata. Biorąc pod uwagę obszar zamieszkania, na którym nie ma zbyt wielu roślin miododajnych, jestem zadowolony z szarej rasy kaukaskiej górskiej, ponieważ ilość miodu tylko wzrosła. Ich zdolność do znajdowania roślin miododajnych jest przyjemnie zaskakująca. ★★★★★ Grzegorz, 47 lat. Nie mogę powiedzieć, że kobiety rasy białej są bardzo złodziejskie. Ale z mojego doświadczenia wynika, że pszczołom należy zapewnić odpowiednią ilość pożywienia. Doskonała rasa, która zawsze daje więcej miodu niż inne gatunki.Ukryj Dodaj swoją recenzję
Imię, miasto Oszacowanie swoją opinię
Kaukaska szara pszczoła górska jest popularna zarówno wśród doświadczonych pszczelarzy, jak i nowicjuszy. To świetna opcja w przypadku małych przepływów, pól koniczyny i szklarni. Charakteryzują się bezpretensjonalną pielęgnacją, ale na okres zimowania konieczne jest zapewnienie im odpowiednich warunków.