Puchate kozy różnią się od swoich krewnych specjalnym płaszczem, długim i jedwabistym oraz najdelikatniejszym puchem. Takie rasy są hodowane ze względu na wełnę, a mięso i mleko zanikają w tle. Dowiemy się, jakie są rasy omszonych kóz i porównamy ich produktywność.
Charakterystyka i cechy kóz omszonych
Główną różnicą między kozłem włochatym a resztą jego krewnych jest ogromna ilość grubego puchu. Najcenniejszy jest puch, nie szorstki włos.
Czym kozy puchate różnią się od zwykłych kóz:
- Niska zawartość tłuszczu w wełnie. Podczas czesania puszyste włókna nie plączą się, jakość produktu można sprawdzić bezpośrednio na zwierzęciu.
- Nie ma określonych wymagań dotyczących treści. Jedynym zastrzeżeniem jest coroczne strzyżenie i czesanie. Czesanie puchu rozpoczyna się w okresie linienia.
- Okres linienia przypada na koniec zimy, a następnie czesanie i strzyżenie powtarza się po 14 dniach. Nie można odkładać zabiegu, w przeciwnym razie można stracić przydatny i ważny produkt (puch bardzo szybko się zatyka).
- O wartości puchu decyduje również jakość produktu i jego odcień. Za pierwszym razem puch ma najwyższą jakość. Biały puch jest sprzedawany po wyższej cenie, inne kolory są mniej poszukiwane.
Najlepsze rasy kóz włochatych
Rozważ najlepsze rasy tego typu kóz. Wszystkie różnią się grubą i długą sierścią, ale jej jakość i ilość jest inna dla każdej rasy.
Rasa angora
Przedstawiciele kóz rasy Angora są niewielkich rozmiarów, ale fakt ten nie przeszkadza im pozostać najlepszymi zwierzętami puchowymi.
Opis. Kozy są białe, ale można znaleźć kozy szare i srebrne. Samce kóz angorskich osiągają 50-55 kg, a kozy nie przekraczają 40 kg. Ciało niskie, głowa miniaturowa, klatka piersiowa mała, łapy mocne, pomimo krótkości. Ciało pokryte jest gęstymi włosami, kręci się i tworzy skręcone warkocze. Długość jednego pasma może wzrosnąć do 0,3 m.
Wydajność. Kozy należy strzyżać dwa razy w roku. Jedna osoba przynosi około 4-5 kg wełny. Jeśli chodzi o produktywność mleka, podczas laktacji osiąga 60-100 litrów, zawartość tłuszczu w mleku wynosi 4,5%.
Cechy treści. Rasa angora nie wymaga opieki, zwierzęta nie wykazują nastrojów ani niezadowolenia. Mogą paść się w dowolnym miejscu, ale wybór jest pagórkowaty. Smak mleka znacznie się pogarsza, gdy samice i samce trzymane są razem.
Zwierząt nie można cały czas trzymać w domu, muszą przebywać na zewnątrz, inaczej nie da się uniknąć chorób. Brak świeżego powietrza prowadzi również do pogorszenia stanu sierści. Jeśli nie ma możliwości wypasania zwierząt na pastwisku, latem należy je wypuścić na otwartą wybieg. Działka ogrodzona siatką lub płotem o długości min. 2 m.
Korzyści z rasy Angora:
- doskonale wchłaniają żywność o różnym składzie;
- łatwo dostosować się do różnych warunków klimatycznych;
- mieć silną odporność;
- wysoka produktywność wełny;
- mięso jest pyszne.
Wady rasy:
- słaby instynkt macierzyński;
- trudność w utrzymaniu w pomieszczeniu o dużej wilgotności;
- jakość i struktura wełny zależy od pogody;
- podczas linienia zmniejsza się ilość wełny;
- niska płodność.
Koza puchata kaszmirska
Zwierzęta żyją na obszarach górskich na wysokości 2-3 tysięcy metrów nad poziomem morza.
Opis. Wielkość osobnika tej rasy jest nieco mniejsza niż kóz angorskich. Uszy duże, opadające, rogi lekko zakrzywione. Twarz zwierzęcia pokryta jest krótkim włosem, całe ciało „ubrane” w długi puch. Wełna w różnych kolorach: szarym, białym, podpalanym i szaro-podpalanym.
Wydajność. Markiza ma ok. 12 cm, dół ok. 8 cm, jest puszysta i sprężysta, dzięki czemu wyroby z puchu są ciepłe i lekkie. Konieczne jest coroczne ścinanie zwierząt, czasami podczas linienia, puch znajduje się w krzakach lub na ziemi. Osobnik przynosi około 200 g wełny, około 150 g puchu.
Cechy treści. Nie ma specjalnych wymagań dotyczących utrzymania tych kóz. Ze względu na zdolność do przetrwania na terenach górskich rasa jest utrzymywana w Tybecie, Mongolii, Iranie i Azji Środkowej.
Korzyści z rasy Angora:
- średnia produktywność puchowa;
- bardzo wytrzymały i nie wymagający opieki.
Wady rasy:
- możliwość rozmnażania tylko na obszarach górskich;
- bez regularnego czesania kóz puch często odpada i traci swój reprezentacyjny wygląd.
Rasa Pridonskaya
Należy do starożytnych ras, ojczyzny - Rosji, regionu rzeki Don.
Opis. Koza don urodziła się ze skrzyżowania lokalnych kóz z rasą angorską. Wełna ma różne odcienie, ale najczęściej spotykane kolory to biały, szary, czarny. Budowa ciała jest mocna, nogi mocne. Koza po urodzeniu waży około 3 kg, koza dorosła osiąga 75 kg, a samica - 45 kg. Rasa jest uważana za płodną.
Białe kozy ważą nieco mniej niż szare, ale ilość puchu nie zmienia się od tego.
Wydajność. Głównym produktem, dla którego hodowana jest rasa, jest wełna, zawiera około 70% puchu i 30% grubej sierści. Wełna jest tej samej grubości i wielkości, puch rośnie do około 0,1 m, a awn - 0,08 m. Z jednej kozy można zebrać 1,5 kg puchu. Mięso jest doskonałej jakości, do 9 kg tego produktu pozyskuje się od osobnika.
Cechy treści. Osoby mogą żyć zarówno oddzielnie od siebie, jak iw stadzie. Nie ma wymagań co do warunków bytowych, zwierzęta mogą współistnieć obok innych ras kóz, z ptakami itp.
Główną zasadą jest, aby nie dopuścić do nadmiernego stłoczenia, w przeciwnym razie wełna zacznie tracić swoją jakość. Konieczne jest wypasanie kóz latem i zimą, latem wypas nie powinien być krótszy niż 12 godzin.
Potrzebujesz zwiększonej porcji białka i siarki. Otwór na wodę jest potrzebny dwa razy dziennie. Zimą woda jest lekko podgrzana.
Korzyści z rasy Don:
- wysoka wydajność wełny;
- doskonałej jakości mięso zwierzęce;
- mleczność jest smaczna i niskotłuszczowa;
- nie potrzebują specjalnych warunków zatrzymania;
- wybredny jeśli chodzi o jedzenie.
Hodowcy zwierząt byli w stanie zidentyfikować tylko jedną wadę rasy - pogorszenie jakości wełny na skutek gwałtownych zmian klimatu i pogody.
Orenburg
Kozy wyróżniają się imponującym rozmiarem i mocną budową.
Opis. W swojej wadze kozy osiągają 90 kg, a samice mogą przekraczać 55 kg. Kozy Orenburg są często w kolorze czarnym bez dodatkowych wtrąceń. Włosy są warkocz, grube i miękkie w dotyku. Jednostki należą do wielu.
Kozy Orenburg słyną z odporności na różne zmiany pogody. Zmiany klimatyczne mają korzystny wpływ na jakość wełny, szczególnie przydatne są wiatr, susza i mróz.
Wydajność. Głównym celem hodowli kóz Orenburg jest uzyskanie puchu. Z jednego zwierzęcia można zebrać około 0,5 produktu. Sierść jest miękka i delikatna, ale jednocześnie mocna i elastyczna. W wyrobach już wykonanych puszysty, nadając im bardziej wyrafinowany wygląd.
W okresie laktacji (do 6 miesięcy) można zebrać 160-180 litrów mleka o średniej zawartości tłuszczu. Po opuszczeniu matki młode zwierzęta można doić jeszcze przez 3 miesiące. Przy dobrym odżywianiu przyniesie około 50 litrów mleka.
Cechy treści. Okazy są bardzo czyste i wrażliwe. Jedno miejsce jest przygotowane na toaletę, a drugie jest czyste i suche do odpoczynku. Kozy żyją na pastwiskach, jeśli zimy nie są szczególnie mroźne, zwierzęta wolą jak najdłużej przebywać na zewnątrz.
Hodowla jest możliwa tylko na terytorium Uralu Południowego, Orenburga i pobliskich miejsc sąsiednich.
Zalety rasy Orenburg:
- wczesna dojrzałość jest powyżej średniej;
- wydajność mleka jest wysoka;
- jakość puchu jest doskonała;
- jednolity kolor;
- duży plon wełny.
Wady rasy:
- obcięcie włókien puchu, ta właściwość pogarsza stan gotowych produktów;
- trudna adaptacja do nowego klimatu.
Kozy górskie Ałtaju
Kozy zostały nazwane na cześć miejsca, w którym pojawiła się ta rasa - Ałtaj. Jednym z „rodziców” był osobnik rasy Don.
Opis. Kozy są mrozoodporne, mogą żyć na pastwisku przez cały rok. Szybko przybierają na wadze i mają najwyższej jakości mięso. Waga kóz sięga 65 kg, a kóz - 40 kg. Osobniki bardzo mięsiste, ich ilość w organizmie zwierząt często przekracza 70% całego ciała. Jeśli chodzi o płodność, wszystko zależy od pastwisk i warunków życia na nich.
Wydajność. Wełna rasy górsko-ałtajskiej ma 8 cm długości, 75% składa się z puchu. Z kozy można pobrać 0,5-0,7 kg produktu. Wysokiej jakości puch, bardzo miękki. Przeznaczony do produkcji szalików i innych wyrobów.
Cechy treści. Można je przechowywać w dowolnym regionie kraju, ponieważ łatwo dostosowują się do różnych warunków klimatycznych. Do mieszkania kozy potrzebują zadaszonego pokoju, który można uzyskać za pomocą prostego baldachimu.
Nie jest konieczne izolowanie pomieszczenia, ale należy przykryć podłogę słomą. Obora nie powinna być mokra, ponieważ wilgoć negatywnie wpływa na stan sierści zwierzęcia.
Zalety rasy:
- wysokiej jakości wełna i puch;
- duża ilość puchowego polaru;
- niewymagająca konserwacja i opieka;
- wybredny jeśli chodzi o jedzenie;
- umiejętność radzenia sobie w suchym klimacie górskim;
- dobra wytrzymałość;
- silny układ odpornościowy;
- wysoka produktywność mięsa.
Z niedociągnięć można wyróżnić tylko małe małżeństwo rogów, co nawet daje kozom ałtajskim zapał.
Dagestańskie kozy puchate
Rasa dagestańska jest niewielkich rozmiarów i ma mocną budowę ciała.
Opis. Waga samicy waha się od 28 do 34 kg, samca - od 48 do 57 kg. Głowa jest mała, uszy zwisają, rogi są proste. Kończyny osobników są mocne, umięśnione, pokryte do kolan wełną, składającą się w 80% z puchu. Kolor kozy jest często biały. Płodność jest niska - około 20-40%.
Dziś tej rasie grozi całkowite wyginięcie. Większość kóz była trzymana w jednym z gospodarstw państwowych obwodu buinackiego w Dagestanie, ale po jego upadku liczba osobników znacznie spadła. W różnych gospodarstwach republiki zasiedlano kozy pełnej krwi angielskiej.
Wydajność. Kozy dagestańskie nie wykazują szczególnie wysokich wskaźników, od osobnika można uzyskać około 0,3-0,5 kg puchu, ceniony jest za biały kolor, który idealnie nadaje się do tworzenia szalików lub szali.
Cechy treści. Podczas wypasu kopyta zwierząt zużywają się i uzyskują właściwy kształt, przy utrzymaniu w boksie - miękną i zaczynają gnić. Dlatego musisz to monitorować i czyścić je na czas.
Kolejną trudnością w utrzymaniu są muchy, które składają jaja na skórze bydła, rozmnażają się, pojawiają się larwy i robaki, niszcząc kopyta kóz. Zwierzęta nie jedzą dobrze, ich produktywność spada.
Zalety rasy:
- szybkie dostosowanie się do warunków zatrzymania;
- ilość puchu nieznacznie wzrosła w porównaniu z poprzednimi latami;
- mięso jest smaczne i soczyste.
Wady rasy:
- jakość puchu jest niska;
- niska płodność i płodność;
- mleczność jest niska.
Czarna koza puchata
Rasa pojawiła się w wyniku skrzyżowania lokalnych kóz Uzbekistanu z rasą angorską.
Opis. Waga samicy 45 kg, koza 60 kg. Pomimo jednolitego koloru wełna nie jest jednobarwna, zawiera domieszki innych kolorów. Usta twarde i krótkie.
Wydajność. Runo puchu waha się od 300 do 400 g na osobę. Średnia długość to 9 cm.
Cechy treści. Najważniejsze jest, aby zwrócić uwagę na linienie. Okres trwa około tygodnia iw tym czasie hodowca musi mieć czas na zebranie jak największej ilości, spóźnienie prowadzi do strat rzędu 35%.
Korzyści z rasy Angora:
- odpowiednio duże kozy oprócz puchu można uzyskać wystarczającą ilość mięsa;
- wysokiej jakości puch.
Wady rasy:
- podczas linienia traci się dużo puchu;
- dystrybuowane tylko na terytorium Uzbekistanu.
Wołgogradzkie kozy puchate
Miejsce narodzin rasy to rejon Czernyszkowski, „rodzicami” są kozy angora i doń.
Opis. Wełna jest wysokiej jakości, czysta i miękka w dotyku. Samica waży około 35-40 kg, koza - 60 kg. Sierść jest biała i dobrze się sprzedaje.
Wydajność. Wełna jest w 90% puchowa. Od samicy pobiera się około 1 kg produktu, od samca 1,2-1,5 kg. Długość puchu - 11 cm, mleczność powyżej średniej. Podczas karmienia młodych okazuje się, że dojenie około 100 litrów mleka koziego, płodność jest wysoka - 130 kóz na 100 samic.
Cechy treści. Nie potrzebują specjalnych warunków. Mogą mieszkać na dowolnym terytorium, z wyjątkiem obszarów górskich.
Korzyści z rasy Angora:
- wysokiej jakości puch i wełna;
- dobry wskaźnik mleczności;
- wysokiej płodności.
Rolnicy nie potrafili podkreślić mankamentów rasy, w pełni spełnia ona wymagania dla kóz omszonych.
Kirgiskie kozy puchate
Ze względu na wielkość kozy tej rasy są klasyfikowane jako rasy średnio duże.
Opis. Waga kozła to około 35-40 kg, samca 58-68 kg. Największą masę kóz pozyskuje się w wieku 5 lat. Mięso rasy ma doskonały smak, skóry zwierzęce nadają się do wyrobu futer i kożuchów.
Wydajność. Głównym produktem kóz kirgiskich jest puch - źródło dochodu dla wielu hodowców bydła. Wydajność puchu zależy bezpośrednio od wpływu różnych czynników, takich jak płeć osobnika, wiek i wielkość zwierzęcia. Z kozy zbiera się około 0,4-0,5 kg puchu.
Cechy treści. Kozy trzymane są na pastwiskach. Głównym pokarmem są piołun, solanka, krzewy. Jeśli sezon zimowy w roku okaże się znacznie chłodniejszy niż zwykle, wskazane jest zbudowanie specjalnych budynków z szopą dla zwierząt. Ponadto pastwiska zimą nie są bogate w ilość pożywienia, której potrzebują zwierzęta.
Zalety rasy:
- duża kwota otrzymanego puchu;
- wysoka produkcja mleka i płodność;
- zdolność adaptacji do każdego klimatu.
Jest tylko jedna wada - jakość puchu jest najniższa w porównaniu z innymi kozami puchowymi.
Porównanie kóz puchowych
| Nazwa rasy | Ilość puchu od 1 osoby | Średnia waga kóz | Średnia waga kóz | Siedlisko |
| Angora | 4-5 kg | 40 kg | 50-60 kg | Azja Środkowa, Rosja |
| Kaszmir | 0,15-0,2 kg | 30 kg | 40 kg | Tybet, Mongolia, Iran i Azja Środkowa. |
| Pridonskaya | 1,5-1,8 kg | 45 kg | 75 kg | Rosja |
| Orenburg | 0,5-0,6 kg | 55 kg | 90 kg | Rosja |
| Gorno-Ałtaj | 0,5-0,7 kg | 40 kg | 65 kg | Mongolia i Ałtaj |
| Dagestan | 0,3-0,5 kg | 28-34 kg | 48-57 kg | Dagestan |
| czarny | 0,3-0,4 kg | 45 kg | 60 kg | Uzbekistan |
| Wołgograd | 1,2-1,5 kg | 35-40 kg | 60 kg | Rosja |
| Kirgiski | 0,4-0,5 kg | 35-40 kg | 48-58 kg | Kirgistan |
Hodowla i hodowla kóz omszonych nie jest trudna. Ważne jest, aby prawidłowo podejść do wyboru rasy kóz puszystych, a zapewniając im odpowiednią opiekę i opiekę, uzyskać jak najwięcej wysokiej jakości puchu.