Wągrzyca jest groźną chorobą inwazyjną świń, która przez długi czas może przebiegać bezobjawowo i powodować duże straty ekonomiczne dla rolników. Jak się rozprzestrzenia robak, jak go wykryć i jak zapobiegać infekcji - informacje w artykule.
Czynnik sprawczy
Świnie są podatne na zakażenie dwoma typami cysticercus:
Cysticerkoza celulozowa
Cysticercus cellulosa (wągrzyca celulozowa) rozwija się po przedostaniu się jaj tasiemca wieprzowego do organizmu świni.
Pojedynczy cysticercus to bańka o średnicy do 15 mm, wypełniona płynem. Na wewnętrznej powierzchni pęcherza znajduje się głowa tasiemca - scolex z narządami mocującymi (haczyki i przyssawki).
Sezonowość wpływa na występowanie robaków pasożytniczych - w okresie wiosenno-jesiennym świnie szczególnie często zarażają się finnozą. Przyczyną tego jest fakt, że jaja tasiemca mogą być przechowywane przez długi czas w wilgotnym środowisku iw temperaturze około 18 ° C.
Zwykle robaki atakują tkankę mięśniową, rzadziej różne narządy, mózg, rdzeń kręgowy i kończyny dolne świń.
Najczęstszą lokalizacją pasożytów jest górna część ciała:
- obszar głowy - mięśnie żucia, język;
- obszar potyliczny i barkowy;
- serce.
Cysticercosis tenuicol
Inną odmianą jest Cysticercus tenuicollis (tenuicol, cienka szyja). To bańka na nodze. Wielkość pęcherza waha się od 0,5 cm (groch) do 5 cm (kurze jajo). Bańka składa się z płynu ze scolexem w środku, który jest uzbrojony w dwa haczyki i trąbkę.
Infekcja świń Cysticercus tenuicollis występuje o każdej porze roku. Najbardziej podatne na chorobę są osoby młode.
Finnoza Tenuikol występuje w wątrobie, ponieważ jaja pasożyta po przeniknięciu do krwiobiegu dostają się do tego narządu i dojrzewają w nim przez kilka miesięcy. Larwy można również znaleźć w sieci, opłucnej i otrzewnej.
Cykl rozwoju choroby
Świnie są pośrednimi żywicielami robaków.
W przypadku robaczycy z wągrzycą celulozową, która jest powszechna u ludzi i świń, łańcuch rozwoju przedstawia się następująco: człowiek-świnia-człowiek.
Etapy choroby:
- Jaja dojrzewają w małej części ludzkiego jelita.
- Wejdź do środowiska z końcowymi produktami metabolizmu (kałem).
- Świnie zarażają się przez wodę, zanieczyszczone artykuły gospodarstwa domowego, żywność, na pastwiskach i wokół działek rolnych.
Rozprzestrzenianiu się choroby sprzyja brak toalet w okolicy oraz nieprzestrzeganie norm sanitarnych.
- W celu rozwoju choroby jaja tasiemca muszą dostać się do żołądka. Jest to ważne, ponieważ sok żołądkowy, działając na skorupkę jaj, uwalnia larwy, które następnie przenikają do krwiobiegu i są przenoszone po całym organizmie w celu dalszego rozwoju.
- W ostatnim etapie rozwoju osoba zostaje zarażona przez źle ugotowane mięso wieprzowe.
- W organizmie człowieka cysticercus osiąga dojrzałość płciową w ciągu 90 dni i cykl powraca.
W przypadku cienkiej wągrzycy szyjki macicy etapy choroby są podobne, różnica dotyczy tylko głównego żywiciela, jako nosiciela dojrzałej płciowo postaci robaka. W tym przypadku infekcja pochodzi od różnych drapieżników:
- psy;
- dzikie drapieżniki, na przykład lisy, wilki.
Tutaj łańcuch wygląda jak drapieżne zwierzę-świnia-drapieżne zwierzę.
Najczęstszym źródłem infekcji świń są psy pilnujące gospodarstwa.
Ogólne objawy, objawy zewnętrzne
Zaburzenia pracy wielu narządów są objawami zakażenia pasożytami w organizmie świń.
U zwierząt obserwuje się następujące objawy:
- dysfunkcja przewodu żołądkowo-jelitowego, biegunka - larwy ranią i naruszają integralność błony śluzowej jelit, a także hamują wytwarzanie pożytecznych bakterii swoją aktywnością;
- zapalenie mięśni - zapalenie mięśni w miejscach lokalizacji dużej liczby jaj;
- reakcje alergiczne w postaci obrzęku kończyn i swędzenia skóry (produkty przemiany materii torbieli, dostanie się do krwi, zatrucie całego organizmu);
- praca serca jest zaburzona, obserwuje się sinicę (niebieskie przebarwienie) błon śluzowych;
- małe naczynia włosowate, wzdłuż których porusza się pasożyt, są uszkodzone;
- osłabienie, drżenie, zaburzenia nerwowe - mówią o toksyczności z silną inwazją;
- niedowład kończyn (upośledzona aktywność ruchowa);
- wysoka temperatura - powyżej 40 ° С.
- ostre zapalenie wątroby - podczas migracji Cysticercus tenuicollis z wątroby.
Słaba inwazja może przebiegać bezobjawowo.
Diagnostyka
Nawet przy współczesnym rozwoju w dziedzinie różnych badań wągrzycę można wykryć dopiero pośmiertnie. Weterynarz ocenia wzrokowo tusze świń poubojowych: szczegółowo je bada i wykonuje nacięcia tkanek w celu wykrycia Finna.
W oparciu o przepisy weterynaryjno-sanitarne, w przypadku wykrycia inwazji, następujące działania obejmują:
- Jeśli zidentyfikuje się więcej niż 3 żywe lub martwe pasożyty w sekcji na powierzchni około 40 m2. cm, głowa i narządy wewnętrzne z wyjątkiem jelit są usuwane. Dozwolone jest stosowanie wewnętrznego tłuszczu i smalcu, który jest solony, parzony lub zamrażany do dezynfekcji.
- Jeśli jest mniej niż 2 cysticerki, tusza, serce, głowa, wątroba są dezynfekowane i wysyłane do przetworzenia.
Po dezynfekcji sprawdź żywotność Finna. Aby to zrobić, wykonaj następującą procedurę:
- przygotować roztwór soli fizjologicznej i żółci (stosunek 1: 1) w temperaturze 40 ° C;
- cysticercus jest usuwany z narządów, skorupka jaja jest cięta i umieszczana w przygotowanym roztworze;
- roztwór umieszcza się w termostacie;
- po 15 minutach zbadaj zawartość i pokaż procent otwartych skoleksów.
W przypadku stwierdzenia wągrzycy na danym fermie trzody chlewnej lekarz weterynarii jest zobowiązany do powiadomienia wyższych władz weterynaryjnych i zakazania sprzedaży skażonego mięsa.
Leczenie i zapobieganie
Leczenie wągrzycy nie jest opłacalne ekonomicznie - leki nie mają wymaganej skuteczności.
Ogólne zasady zapobiegania to:
- terminowe odrobaczanie dostępnych psów stróżujących;
- zapobieganie możliwości wkroczenia na terytorium gospodarki bezpańskich i dzikich zwierząt;
- konieczność wyposażenia latryn na terenie gospodarki zgodnie z normami sanitarnymi;
- prowadzenie prac wyjaśniających z właścicielami i pracownikami gospodarstw hodowlanych na temat niebezpieczeństwa choroby, dróg zakażenia i przenoszenia patogenu.
Działania profilaktyczne w warunkach małych gospodarstw, oprócz opisanych powyżej, są następujące:
- wyklucza się niekontrolowane wypady zwierząt na terenie gospodarstwa i w pobliżu osiedli;
- do uboju poza gospodarstwem organizowane są specjalnie wyposażone punkty;
Ubój zwierząt w gospodarstwie jest surowo wzbroniony.
- mięso, które nie przeszło kontroli weterynaryjnej, nie jest dopuszczone do sprzedaży.
Zasady zapobiegania dla dużych gospodarstw obejmują również:
- ubój wyłącznie w specjalnie wyznaczonych miejscach w obecności lekarzy weterynarii przeprowadzających badania weterynaryjno-sanitarne tusz wieprzowych;
- osoby, które nie przeszły badań lekarskich i nie posiadają specjalnego dokumentu potwierdzającego, nie mogą pracować na fermie świń.
Choroba jest dość niebezpieczna zarówno dla świń, jak i dla ludzi. Przy wszystkich trudnościach związanych z diagnostyką i leczeniem nadal można opanować chorobę. W tym celu rolnicy muszą przestrzegać opracowanych zasad sanitarnych dotyczących zapobiegania inwazjom i terminowo przeprowadzać niezbędne badania lekarskie pracowników rolnych.