Acarapidoza pszczół jest chorobą pasożytniczą wywoływaną przez kleszcza z gatunku Acarapis Wood. Acarapidosis należy leczyć bezbłędnie, ponieważ choroba prowadzi do śmierci dużej liczby pszczół. Aby zapobiec rozwojowi choroby, należy podjąć środki zapobiegawcze.
Ogólna charakterystyka choroby
Acarapidoza u pszczół jest częstą chorobą, która rozwija się z powodu mikroskopijnych roztoczy zlokalizowanych w tchawicy owadów. Pasożyty, początkowo wnikając w powierzchnię ciała pszczoły, pełzają po włosach, a po kontakcie z innymi mieszkańcami ula przenoszą się do nich. Samica kleszcza po wniknięciu do tchawicy mocuje się na niej i składa tam jaja, które następnie przekształcają się w larwy.
Te pasożyty nie są w stanie żyć poza ciałem pszczoły. Nie wpływają na ludzi ani zwierzęta. Na ścianach uli, a także w plastrach kleszcz żyje nie dłużej niż 5 dni. W ciele martwej pszczoły Akarapis Wood żyje do sześciu dni. Jeśli nowy odpowiedni żywiciel nie pojawi się, umiera i nie stanowi już zagrożenia dla owadów.
Osoby w wieku do 4 dni są najbardziej podatne na choroby. Starsze owady mają cechy fizjologiczne, które zapobiegają penetracji przez kleszcze.
Zarówno larwy, jak i dorosłe pasożyty po przedostaniu się do tchawicy zapewniają sobie pożywienie. Aby to zrobić, przebijają ścianę tchawicy, aby uzyskać dostęp do hemolimfy.
Jeśli zmiana osiągnie znaczną skalę, światło tchawicy jest stopniowo wypełniane roztoczami, larwami, a także produktami ich życiowej aktywności. Z tego powodu rośliny miododajne nie mogą w pełni oddychać i umierają.
Na jedną pszczołę może pasożytować nawet 150 roztoczy z gatunku Acarapis Wood. Choroba jest wysoce zaraźliwa. Najczęściej przypadki akarapidozy odnotowuje się jesienią i wiosną - w okresach, w których obserwuje się wzrost liczby młodych zwierząt.
Infekcja występuje, gdy zdrowe osoby wchodzą w kontakt z zarażonymi. Akarapidoza przenosi się również na wędrowne pszczoły, zasadzone królowe i trutnie.
Podczas zimowania, gdy pszczoły trzymają się blisko siebie, roztocze rozprzestrzenia się intensywniej. W tym okresie zapłodnione samice opuszczają tchawicę i przemieszczają się do miejsca, w którym znajduje się przegub skrzydłowy. Roztocza przemieszczają się tutaj, aby żerować na miękkiej chitynie u podstawy skrzydeł. Wpływa to również negatywnie na kondycję owadów - ich skrzydła są uszkodzone i przyjmują niewłaściwą pozycję. Podobna wada prowadzi do obumierania roślin miododajnych w okresie wiosennym.
Ta choroba pszczół jest najbardziej rozpowszechniona na obszarach o wilgotnym klimacie.
Przyczyny rozwoju choroby
Przenikając do organizmu owadów, kleszcz wywołuje następujące zmiany patologiczne:
- zaburzenia metaboliczne w organizmie;
- deformacja skrzydeł;
- naruszenie struktury mięśni, a także komórek zewnętrznych osłon ciała pszczół.
Choroba rozwija się z następujących powodów:
- Zakup nowych pszczół. Jest to najczęstszy czynnik determinujący rozwój akarapidozy w ulach. Owady należy kupować tylko w sprawdzonych pasiekach. Owady muszą przejść kontrole weterynaryjne.
- Łączenie słabych z silnymi w celu wzmocnienia tych pierwszych. Jest to szczególnie niebezpieczne, jeśli królowa pszczół wykazuje oznaki infekcji.
- Obecność złodziei pszczół i owadów skłonnych do roju w pobliżu uli. Mogą przenosić kleszcze i zarażać je, jeśli wejdą w bliski kontakt z owadami.
Infekcja wewnątrz ula jest również możliwa, jeśli pozostają tam zwłoki. Szkodnik żyje w organizmie przez kolejny tydzień i w tym okresie jest w stanie zarażać zdrowe owady.
Pszczoły robotnice, trutnie i królowe są równie podatne na akarapidozę. Jednocześnie owady o dobrej odporności są odporne na chorobę, ale obecność niekorzystnych czynników (chłodna wiosna, wilgotna pogoda, długie zimowanie, słaby zbiór miodu) zwiększa ryzyko rozprzestrzeniania się choroby.
Objawy akarapidozy
Choroba może rozwijać się przez kilka lat, jeśli pszczelarz nie monitoruje dokładnie stanu zdrowia pszczół i nie dba o obróbkę uli. Objawy kliniczne obserwuje się tylko wtedy, gdy akarapidoza dotyka około 50% owadów.
Acarapidoza pszczół wyraża się w następujących charakterystycznych objawach:
- wzrost wielkości brzucha;
- nieprawidłowe położenie skrzydeł: na zewnątrz wygląda na to, że są rozłożone w różnych kierunkach;
- niepokój i bezprzyczynowe niepokojenie owadów;
- płynne odchody owadów na ścianach uli;
- wzrost liczby zgonów na dnie uli;
- pszczoły pełzają po ulu, skaczą, nie mogą wystartować, często pełzające owady wypełniają podłogę materiału dowodowego i przestrzeń w pobliżu.
Objawy akarapidozy nie są wyjątkowe, więc zdiagnozowanie tej inwazji pasożytniczej jest pewne. Możliwe jest określenie obecności choroby tylko na podstawie wyników badań laboratoryjnych.
Acarapidoza pszczół jest chorobą przewlekłą. Może przebiegać w postaci utajonej, która zwykle trwa 2-3 lata od momentu zakażenia. W wyraźnej formie akarapidoza jest wyrażana 4-5 lat po wejściu kleszcza do pasieki.
W miarę rozwoju patologii objawy kliniczne to:
- pojawienie się żółtych plam na ścianach tchawicy - następuje to w ciągu 3-6 dni od momentu zakażenia;
- tworzenie się czarnych kropek na tchawicy, która również staje się krucha - obserwowana w dniach 14-23;
- obecność larw, jaj i dojrzałych płciowo roztoczy w świetle tchawicy;
- czernienie tchawicy - od 27 do 30 dni.
Jeśli pszczelarz podejrzewa akarapidozę wśród swoich pszczół, powinien niezwłocznie skontaktować się z odpowiednim organem weterynaryjnym w celu przeprowadzenia diagnostyki i przebiegu leczenia.
Diagnostyka
Aby specjalista mógł określić akarapidozę u pszczół, konieczne jest dostarczenie do laboratorium kilku owadów do ich badań. Weterynarz bada tchawicę chorego osobnika przez szkło powiększające.
Właściciel pasieki musi zebrać materiał do diagnozy. Musisz pobrać jedną próbkę z każdej kolonii pszczół. Każdy powinien zawierać 30-50 osobników.
Do badań nadają się tylko te owady, które zmarły dzień wcześniej lub są jeszcze żywe.
Materiał umieszcza się w pudełkach zapałek lub papierowych torebkach i przesyła do laboratorium. Plastikowe torby nie są używane, ponieważ rozkładają ciała pszczół.
Na podstawie uzyskanych wyników określa się przebieg leczenia. Po potwierdzeniu diagnozy ogłaszany jest reżim kwarantanny w promieniu pięciu kilometrów od pasieki.
Funkcje leczenia
W przypadku stwierdzenia akarapidozy w pasiece, leczenie należy objąć wszystkie rodziny. Dotyczy to nie tylko rodzin zakażonych, ale także tych, które są zdrowe, ale znajdują się w strefie kwarantanny. Konieczne jest leczenie wszystkich uli specjalnymi środkami, a także wymiana matek.
Leczenie tej inwazji pasożytniczej można przeprowadzić następującymi metodami:
- Leczenie uli lekami lub fumigacją. Należy to zrobić w temperaturze +16 stopni i powyżej. Przed rozpoczęciem leczenia należy zamknąć wszystkie pęknięcia w ulu. Konieczne jest zwiększenie odległości między ramkami. Płytki lub paski zawierające substancje lecznicze są podpalane i wydzielają gryzący dym, który przyczynia się do śmierci kleszcza. Do fumigacji stosuje się takie środki jak Polisan, Akarasan, BEF, Bipin. Saszetki lub paski zawierające substancję czynną zapalają się i tlą. W tym stanie są umieszczane w ulach.
- Używanie tlących się tabletek. Zasada działania tabletek jest podobna do działania pasków. Do fumigacji uli użyj leku Tedion. Jedna pigułka zostaje podpalona. Musi się tlić. W tym stanie jest układany przez dolne wycięcie, przesuwając się wzdłuż dna do tylnej ściany. Musisz powtarzać manipulację 10 razy co drugi dzień przez miesiąc.
- Nakładanie płyt impregnowanych specjalnymi środkami chemicznymi (np. Apifit). Takie środki są przyklejane do ścian uli od wewnątrz. Manipulacja jest powtarzana dwa razy w roku.
- Stosowanie specjalnych opatrunków z dodatkiem leków. Tak więc w leczeniu akarapidozy stosuje się również nawożenie na bazie leku Apimax i syropu cukrowego. Top dressing jest umieszczany w plastikowych workach lub karmnikach.
- Zastosowanie oleju jodłowego. W produkcie zanurza się gazę i nakłada na ramy. Musisz najpierw przykryć ul plastikiem. Powtórz procedurę trzy razy w ciągu pięciu dni. Wystarczy kupić naturalny produkt. Środek ten nie tylko skutecznie zwalcza akarapidozę, ale także zwiększa odporność roślin miododajnych, pomaga zwiększyć czerw i ma silne działanie antyseptyczne.
- Używanie mentolu. Zaleca się wziąć torebkę krystalicznego mentolu (całkowita ilość - 50 g) i położyć ją na dnie dowodu na kilka tygodni.
- Paski tlące można wykonać własnymi rękami. Aby to zrobić, weź bibułkę i namocz ją roztworem azotanu potasu (15%), wysusz. Następnie namocz pasek papieru eterosulfonianem i ponownie wysusz. Przygotowane arkusze pociąć na paski o szerokości 2 cm i długości 10 cm Jeden pas przeznaczony jest dla jednej rodziny składającej się z 10 ulic. Paski należy podpalić na jednym końcu, zgasić i zawiesić w stanie żarzącym się między ramkami na drucie. Rozłóż płótno na ramie i zamknij nacięcia na około 25 minut. Konieczne jest wykonanie 8 zabiegów w odstępach tygodniowych.
W okresie zbierania miodu nie należy poddawać działaniu dymu, ponieważ istnieje ryzyko przedostania się chemikaliów do gotowego produktu pszczelarskiego. Podczas stosowania wszelkiego rodzaju leków przeciwko roztoczom pszczół konieczne jest stosowanie środków ochrony osobistej.
Wszystkie zakażone ule po stwierdzonej roztoczach muszą zostać odizolowane na czas leczenia roztoczami.
Ekstremalnym środkiem zaradczym jest usunięcie z pasieki osłabionych zakażonych rodzin i eliminacja przez odkażanie dwutlenkiem siarki. Pomoże to powstrzymać rozprzestrzenianie się choroby.
Zniszczone pszczoły należy spalić.
Reżim kwarantanny zostaje zniesiony po całkowitym wyeliminowaniu choroby. Pełny cykl leczenia trwa 1,5-2 miesiące.
Środki zapobiegawcze
Aby zapobiec rozwojowi akarapidozy w ulach, należy podjąć następujące środki:
- instaluj ule w miejscach otwartych na słońce: zwiększony poziom wilgotności kilkakrotnie zwiększa ryzyko wystąpienia choroby, ponieważ w tych warunkach owady starają się być bliżej siebie;
- corocznie sprawdzaj kolonie pszczół po zimowaniu, obserwuj ich zachowanie;
- po hibernacji pszczół należy dokładnie zbadać stan ramek i ula jako całości, należy również zbadać skład łodzi podwodnej w celu wykrycia pasożytów lub upewnienia się, że są one nieobecne;
- w zakażonych ulach królowe należy wymienić;
- tłumić przypadki kradzieży pszczół, aby zapobiec ryzyku rozprzestrzeniania się infekcji;
- stymulować pierwszy lot pszczół po zimowaniu;
- zapewnić zapasy pasz dla roślin miododajnych na okres jesienny;
- prowadzenie działań wzmacniających zdrowe rodziny, tworzenie korzystnych warunków dla ich pełnego rozwoju;
- nie kupuj pszczół z wątpliwych pasiek;
- nabyć do hodowli takie typy pszczół, które są najbardziej odporne na kleszcze: na przykład przedstawiciele rasy włoskiej są bardziej odporni.
W tym filmie opisano sposób rozpoznawania i leczenia inwazji pszczół przez roztocze Acarapis Wood:
Acarapidoza pszczół to choroba wywoływana przez roztocze, które dostają się do tchawicy i kontynuują proces jej rozwoju i rozmnażania się na tym terenie. Choroba jest niebezpieczna z utajonym przewlekłym przebiegiem i trudnością w rozpoznaniu. Możesz walczyć ze szkodnikiem za pomocą specjalnych preparatów: tlących się pasków i tabletek, a także roztworów do karmienia.