Hodowla bydła mięsnego w domu jest opłacalna i mniej kosztowna niż hodowla drobiu i trzody chlewnej. Aby jednak przynosił duży i stabilny dochód, ważne jest, aby wybrać odpowiednie zwierzęta. Jedną z najbardziej odpowiednich ras bydła jest krowa Hereford, która jest jedną z najstarszych, jakie przetrwały do dziś . Jego ważną cechą jest obecność cech jakościowych i ilościowych mięsa oraz jego smak. Elitarne steki z marmuru przygotowywane są z wołowiny Hereford. Sama rasa jest bezpretensjonalna w utrzymaniu i żywieniu, jednak w celu osiągnięcia maksymalnej produktywności i jakości produktów mięsnych ważne jest przestrzeganie podstawowych zasad uprawy i uwzględnienie niektórych cech zwierząt. O tym będzie ten artykuł.
Pochodzenie krów rasy Hereford
Rasa bydła Hereford powstała w Herefordshire w Wielkiej Brytanii w połowie XIX wieku. Dzięki doskonałej produktywności i jakości produktów mięsnych zwierzęta szybko stały się powszechne i popularne niemal na całym świecie. Zwierzęta gospodarskie trafiły do ZSRR w latach trzydziestych XX wieku. Dowiedz się o szwajcarskiej rasie krów tutaj.
Rasa doskonale dostosowuje się do prawie każdych warunków klimatycznych. Dziś jej przedstawiciele spotykają się w Rosji, Europie oraz Ameryce Północnej i Południowej.
Opis i charakterystyka bydła Hereford
Obecnie rasa Hereford jest uważana za jedną z najpopularniejszych ras wołowych. Wynika to z doskonałych cech wydajności i bezpretensjonalnej konserwacji.
Typ produktywności żywca - wołowina
Głównym kierunkiem jest mięso. Cielęta rasy rodzą się ważące około trzydziestu kilogramów, ale szybko przybierają na wadze, dzięki czemu za dwa miesiące ważą już około centa, a za rok - około pół tony. Dorosłe krowy przybierają na wadze do ośmiuset kilogramów, w zależności od warunków trzymania i karmienia, babki - do półtora tony. W tym przypadku śmiertelna produkcja może wynosić nawet siedemdziesiąt procent lub nawet więcej.
Wskaźniki mleka są stosunkowo niskie, ale wystarczające do normalnego karmienia cieląt. Krowy produkują nie więcej niż 1,5 tony mleka rocznie. Zawartość tłuszczu w produkcie wynosi około czterech procent. Główną zaletą rasy jest marmurkowa wołowina.
Wygląd
Przedstawiciele rasy Hereford na zewnątrz wyglądają jak typowe bydło mięsne, o cechach przypominających podobne kazachskie białogłowe . Zwierzęta mogą być niskie, średnie i wysokie. Wszystkie trzy typy to normalne warianty. Główne cechy wyglądu:
- prostokątne, lekko wydłużone, muskularne ciało;
- skóra jest miękka, elastyczna;
- głowa jest mocna, najczęściej biała;
- nogi są krótkie, szeroko rozstawione;
- okrągła klatka piersiowa z masywnym podgardlem;
- wymię jest małe, okrągłe.
Główny kolor stroju to czerwono-brązowy. Krowy tej rasy są długowieczne i mogą być utrzymywane do osiemnastu lat. Przeczytaj o rasie krów Kostroma w tym artykule.
Bydło rasy Hereford o ciemnoczerwonym umaszczeniu. Długotrwałe utrzymywanie bydła rasy może prowadzić do pogorszenia właściwości smakowych mięsa.
Plusy i minusy rasy
Rasa Hereford jest uważana za jedną z najlepszych do tuczu na wolności. Jego główne zalety:
-
doskonała wydajność mięsa; - wysokiej jakości mięso (wołowina marmurkowa elitarna);
- bezpretensjonalność w opiece i karmieniu;
- grzeczność;
- szybki przyrost masy ciała;
- odporność na gruźlicę i inne poważne choroby;
- szybka adaptacja do warunków środowiskowych.
Główną wadą zwierząt gospodarskich jest zbyt duże spożycie paszy. Aby wykarmić piętnaście krów przez rok i utrzymać ich dobrą wagę, konieczne jest zebranie około dwóch kwintali siana. Jednocześnie w ciepłym sezonie jedzenie w ogóle nie jest potrzebne, ponieważ zwierzęta świetnie czują się na pastwiskach.
Kolejną wadą jest niewielka ilość mleka, jaką dają krowy tej rasy. Wystarczy jednak nakarmić cielęta. Nie ma możliwości dojenia ich na własne produkty mleczne. Z tego materiału dowiesz się o czarno-białej rasie bydła.
Jest też trzecia wada . Polega na powolnym dojrzewaniu. Tak więc samice rodzą dopiero w wieku od dwóch do trzech lat.
Różni się spokojnym usposobieniem, wysoką oczekiwaną długością życia (15-18 lat), przy zachowaniu otyłości i płodności.
Cechy treści
Ogólnie utrzymywanie krów rasy Hereford nie jest szczególnie trudne ani dla początkujących, ani dla doświadczonych hodowców.
Hodowla
Krowy rodzą co roku. Cielęta mają doskonałą witalność i odporność na choroby. Z reguły młode bydło jest karmione przez krowy przez osiem do dziesięciu miesięcy.
Na początku polowania zwykle przemawia ruja i obrzęk w okolicy warg sromowych samicy. W przypadku nieudanego krycia okres ten powtarza się po trzech do czterech tygodni. Możesz zapłodnić krowy w zwykły sposób lub za pomocą sztucznej inseminacji. Wycielenie jest zwykle łatwe i nie wymaga pomocy hodowcy.
Aby przy trzymaniu cieląt w domu szybciej przybierały na wadze, zaleca się przyzwyczaić je do siana lub zielonej trawy już od pierwszego miesiąca życia.
Krowy tej rasy zaleca się karmić w postaci mieszanek paszowych dla bydła, na odtłuszczonym mleku można przygotować płynny zacier. Opieka
Przedstawiciele rasy mogą przebywać na pastwiskach prawie przez cały rok. Jednak ważne jest również uwzględnienie czynnika terytorialnego - nie we wszystkich regionach jest to łatwo wykonalne ze względu na specyfikę klimatu. Jednocześnie zimą istnieje możliwość późniejszego przerzucania zwierząt na siano w celu zaoszczędzenia pieniędzy.
Nie ma potrzeby budowania własnymi rękami specjalnych zamkniętych i ciepłych obór dla bydła . Wystarczy przygotować szopę, która nie pozwoli na opady i przeciągi. Podłogę najlepiej wykonać z lekkim spadkiem, aby ułatwić czyszczenie. Czystość w stadach jest bardzo ważna, dlatego konieczne jest codzienne czyszczenie obornika i zmiana ściółki.
Latem krowy samodzielnie żerują na pastwisku, pochłaniając do trzydziestu kilogramów zieleni. Ponadto w okresie karmienia można im podać trzy kilogramy słomy i dwieście gramów mieszanej paszy na głowę. Przybliżona dzienna porcja zimowa w okresie karmienia przedstawia się następująco:
- siano zbożowe - do pięciu kilogramów;
- koniczyna - do ośmiu kilogramów;
- kiszonka - od pięciu do siedmiu kilogramów;
- słoma - do trzech kilogramów;
- mieszana pasza - dwieście gramów.
Wymagany jest stały dostęp do soli jadalnej w postaci brykietu. Można go kupić w specjalistycznym sklepie i zainstalować bezpośrednio w oborze. Dowiedz się o belgijskiej rasie krów pod tym linkiem.
Nie jest konieczne tworzenie osobnego stanowiska dla każdego osobnika, jednak zaleca się trzymanie cieląt oddzielnie od dorosłych.
Choroby
Hereford i Bestuzhevskaya, w przeciwieństwie do rasy holenderskiej, są odporne na gruźlicę i infekcje. Jednak w przypadku profilaktyki ważne jest wykonanie dwóch głównych czynności: szczepienia i odkażania. Szczepienie młodych zwierząt jest ważne, zwłaszcza w regionach o wysokim ryzyku epidemii. Przydatne jest szczepienie cieląt przeciwko wściekliźnie i pryszczycy, a także brucelozie. Odkażanie należy przeprowadzać co miesiąc latem i przynajmniej raz w okresie zimowym. Aby to zrobić, podczas następnego czyszczenia będziesz musiał pokryć ściany i podłogę wapnem gaszonym.
Pomimo odporności zwierząt gospodarskich na choroby i zimno ważne jest, aby podłoga była izolowana, aby zmniejszyć prawdopodobieństwo odmrożeń i chorób wymion zimą.
Wideo
Film przedstawia farmę do hodowli bydła Hereford.
wnioski
- Rasa krów Hereford jest jedną z najstarszych i najbardziej produktywnych odmian, które są w stanie wyprodukować elitarną marmurkową wołowinę.
- Rasa wyróżnia się niezwykłą produktywnością mięsa i jakością produktów mięsnych.
- Zwierzęta gospodarskie są bezpretensjonalne w utrzymaniu i odporności na choroby zakaźne i gruźlicę.
- Aby uzyskać jak największą wydajność rzeźną, ważne jest zapewnienie zwierzętom wystarczającej ilości paszy.
Przeczytaj o rasie krów Kalmyk tutaj.