Włoska rasa pszczół przetrwała epokę lodowcową i genetycznie bardzo różni się od innych gatunków. Doskonale dostosowuje się do różnych warunków klimatycznych, w tym klimatu umiarkowanego i subtropikalnego (z wyjątkiem rejonów wilgotnych).
Wygląd
W zależności od siedliska włoskie pszczoły występują w kolorze złotym i szarym. Na brzuchu widać kilka żółtych lub brązowych pasków.
Osobniki tej rasy są mniejsze i mają długą trąbkę do zbierania nektaru i pyłku. Funkcja ta pozwala włoskim pszczołom penetrować trudno dostępne miejsca i zbierać miód np. Z kwiatów koniczyny.
Masa macicy sięga średnio około 210 mg. Sam korpus jest spłaszczony, a sierść znacznie krótsza w porównaniu z przeciętną pszczołą rosyjską.
Podczas selekcji pszczoły amerykańsko-włoskie zmieniły swój wygląd. Hodowcy zaostrzali zażółcenie tergitów, co stało się znakiem rozpoznawczym. Dlatego w części włoskiej pszczoła ma żółte zabarwienie na pierwszych trzech tergitach (włoski z trzema paskami), a u osobników amerykańskich dodatkowo będzie widoczny dodatkowy, czwarty i piąty tergit (złoty włoski).
Na tym filmie możesz wyraźnie zobaczyć, czym jest włoska rasa pszczół i przekonać się o jej produktywności po miesiącu pracy:
Wydajne funkcje
Owady słyną z wysokiej produktywności, a także z możliwości natychmiastowego przestawienia się na nową roślinę miodową. Pszczoły nie są przystosowane do wczesnego zbioru, więc aktywność rozpoczyna się dopiero w lipcu.
Macica jest w stanie znieść od 2300 do 2500 jaj dziennie. Sezon lęgowy rozpoczyna się wczesną wiosną i trwa do późnej jesieni.
Jak doświadczeni pszczelarze sadzą w rodzinie czystą włoską królową, zobaczysz na tym filmie:
Cechy zbioru miodu
Pszczoły wykazują wysoką produktywność, zwłaszcza w środku i pod koniec sezonu. W warunkach niezbyt dużego plonu miodu mogą przynieść do 30 kg miodu na rodzinę. Owady są bardzo przedsiębiorcze w poszukiwaniu nowych źródeł pożywienia. Być może dlatego są podatni na kradzieże i ataki na inne rodziny.
Po zebraniu miodu pszczoły wkładają go w górną część ciała. Kiedy jest pełny, drukują go w mieszanym szarym lub białym mokrym druku. Podczas procesu pracy owady wydzielają dużo wosku, dzięki czemu z łatwością budują plastry miodu, które wyglądają schludnie i pięknie.
Pszczoły mogą łatwo osiedlić się w sąsiednim ulu, ponieważ nie mają dobrej orientacji. Znajdują swój dom za pomocą palety kolorów. Również pszczelarze powinni mieć świadomość, że zmiana rozmieszczenia lub transport uli jest niemożliwa, ponieważ owady nie tolerują dobrze takich stresów i mogą umrzeć.
Pszczoły wyróżniają się łagodnością i ciężką pracą. Zaczynają pracę rano i kończą później niż wszyscy. Czasami można zaobserwować przywiązanie do niektórych ulubionych rodzajów kwiatów.
Pamiętaj jednak, że gdy na dworze jest zimno, pada deszcz lub występują inne niesprzyjające warunki, pszczoły odmawiają pracy i czekają na poprawę pogody.
Cechy zachowania i stref lęgowych
Główną cechą włoskich pszczół jest złodziej. Po utworzeniu silnej rodziny zaczyna rabować słabe gniazda, które znajdują się w pobliżu. Ale pomimo tego nawyku owady są dość spokojne i pozwalają pszczelarzom bez problemu sprawdzać ule.
Za ojczyznę pszczół uważane są Włochy (Półwysep Apeniński). Z tego miejsca rozprzestrzenili się szeroko na wiele kontynentów, w tym Kanadę, USA, Japonię, Australię i inne kraje. Rasa jest szczególnie popularna w USA, gdzie najlepiej wyselekcjonowano ją w szkółkach.
Jednym z pierwszych, który przyjął Włochów i zaczął ich badać, był E. Grechina. Akcje miały miejsce w 1897 roku w Wyborgu i Pskowie.
Włoska rasa pszczół jest bardzo popularna w Stanach Zjednoczonych. Według danych historycznych dotarły tam w 1859 roku i wkrótce wyparły z kontynentu prawie wszystkie rodzaje ciemnych pszczół europejskich. Nazwę gatunku wymyślił wówczas słynny brytyjski pszczelarz Thomas Wide Woodbury.
Ponieważ klimat siedliska był ciepły, a lato suche, rozmnażanie ich na północnych szerokościach geograficznych z surowymi zimami i mroźnymi, przedłużającymi się źródłami nastręcza znaczne trudności, a proces zbioru miodu nie będzie tak aktywny.
Groźba wyginięcia
Federacja Włoskich Pszczelarzy ma powody sądzić, że włoskie pszczoły są w niebezpieczeństwie i mogą zniknąć. Pomimo tego stwierdzenia rasa nadal z powodzeniem rozmnaża się i rozprzestrzenia na całym świecie. Jedynym zastrzeżeniem jest to, że liczba urodzonych osób nie przekracza liczby zgonów.
Do głównych przyczyn, które mogą wiązać się z zagrożeniem wyginięciem, należy obróbka kwiatów chemikaliami oraz bezwzględna opieka w pasiekach.
Jak zatrzymać Włochów?
Pszczelarz musi wiedzieć, co zrobić, aby zmaksymalizować komfort rasy włoskiej.
Odżywianie
Głównym pokarmem osób starszych niż 10-12 dni są węglowodany znajdujące się w miodzie. Białka i tłuszcze czerwiu i prosiąt są pozyskiwane z pyłku.
Średnio podaż pokarmu dla włoskiej rasy pszczół w okresie jesienno-zimowym powinna wynosić co najmniej 2 kg miodu na 200 g pszczół. Ogólnie rzecz biorąc, normalna rodzina spożywa około 80-100 kg miodu i 20 kg pyłku.
Przedstawione obliczenia oparte są na średnich danych statystycznych.
Zimowanie
Jedną z wad rasy włoskiej jest niska mrozoodporność. Wynika to z miejsca pochodzenia, dlatego w tak trudnym okresie pszczelarz musi jak najlepiej izolować siedlisko owadów i zaopatrzyć się w wystarczającą ilość prowiantu, aby je wykarmić.
Pamiętaj, że ostra zima może zabić całą rodzinę pszczół.
W chłodne dni owady najlepiej karmić miodem i pyłkiem. Należy pamiętać, że nie zaleca się podawania im miodu spadziowego, ponieważ może on powodować problemy jelitowe i prowadzić do biegunki. To osłabi pszczoły, skróci ich żywotność, a nawet doprowadzi do wymarcia całej rodziny.
Choroby
Jak każdy żywy organizm, Włoch może być podatny na różne choroby. Niektóre z nich nie są zbyt przerażające, a inne wręcz przeciwnie, są śmiertelne.
Najczęstsze choroby włoskich pszczół to:
- lęg krzyżowy;
- warrozy;
- akarapidoza;
- cenotainioza;
- zgnilca;
- aspergiloza;
- nosematoza;
- paragntyl.
Owady włoskie nie tolerują gąsienic ćmy woskowej, ale są odporne na zgnilca europejskiego. Wynika to z faktu, że mają wysoko rozwinięty instynkt czyszczenia swoich gniazd.
Wywyższać się
Szybkość włoskiej rasy pszczół jest przeciętna. W niesprzyjających warunkach liczba ta może osiągnąć 30% pasieki. Ale wraz z nadejściem okresu zbierania miodu owady wychodzą z tego stanu.
Pod warunkiem, że w gnieździe jest dużo miejsca na rozwój rodziny, owady radzą sobie bez roju.
Sekrety hodowli pszczół: doświadczenie pszczelarzy
Oto kilka sekretów, które pomogą początkującym pszczelarzom:
- Zdobądź ul skrzynkowy z dowolną ramką, ponieważ owady będą nosić miód. Średnio jedna rodzina zajmuje około 40 ramek Dadan (300 mm), niektóre mogą mieć nawet 50.
- Macica nie będzie się wspinać i przechodzić przez fundament. Na przykład, jeśli weźmiesz 4-5 ramek warstwowych i dasz 2 ramki z fundamentem, macica zostanie zaciśnięta na 1-2 ramkach, chociaż po bokach będą wolne komórki (przez fundament).
- Pszczoły doskonale naprawiają plastry w górnych obudowach. Dolne ciała zawsze będą z czerwiem, nawet przy silnej łapówce. Zaleca się umieszczenie kratek pomiędzy miodem a budkami lęgowymi.
- Podstawowe zasady zimowania to karmienie syropem cukrowym i kategoryczny zakaz wylęgu późnych matek. W przeciwnym razie istnieje 50% szansy, że odrobaczą się przed początkiem wiosny.
- Pszczoły dość silnie spopielą gniazdo. Szczególnie aktywnie to zjawisko można zaobserwować jesienią.
- Osoby są bardzo wytrwałe na ramkach, więc podczas wypompowywania trzeba będzie dobrze pracować szczotką lub przedmuchać powietrzem. Alternatywnie, użyj odszczepiacza pszczół, takiego jak Quebec.
- Gorący sezon nie jest straszny dla włoskich pszczół. Bardzo skuteczny w przypadku późnych łapówek i słoneczników.
Plusy i minusy rasy
Główne zalety włoskich pszczół to:
- wysoka płodność macicy;
- umiarkowane pragnienie;
- umiejętność zbudowania silnej rodziny w krótkim czasie.
Wadami tego gatunku są niska mrozoodporność i duże zużycie paszy w okresie zimowym.
Opinie
★★★★★ Maxim, 48 lat. Od jakiegoś czasu uczę się Włochów. Chcę zaznaczyć, że wiosną mają doskonały rozwój, ale jest jedno „ale”. Nie licz na dobre zbiory miodu z wczesnych łapówek. Ci, którzy zamierzają kupić tę rasę pszczół powinni wiedzieć, że po wzięciu łapówki od akacji najprawdopodobniej natkniesz się na zdjęcie, że w ulu będzie dużo pszczół. Znaki i potomstwo będą ciemne, a miód będzie zerowy. Należy pamiętać, że tak ogromna liczba osób będzie potrzebować ogromnej ilości pożywienia. ★★★★★ Igor, 28 lat.Jestem początkującym pszczelarzem i za radą znajomych kupiłam włoskie pszczoły. Żyją teraz w ulach. Jak na razie dobrze, wyjazd nie wymaga dużo energii. Gniazda są wystarczająco czyste, same pszczoły nie wykazują agresji, co bardzo mnie ucieszyło jako początkującego. Czytałem, że gatunek nie znosi dobrze transportu, teraz próbuję poznać szczegóły tego zagadnienia. ★★★★★ Barbara, 42 lata.Od ponad 10 lat uczę się włoskich kobiet. Mogę śmiało powiedzieć, że natura tych pszczół jest bardzo spokojna i przyjazna. Przez cały rok mam doskonały zapas miodu, chociaż zimą owady te pochłaniają dużo moich zapasów. W zasadzie nie było problemów, więc możesz bezpiecznie rozpocząć tę rasę w swoich pasiekach. Jedyną rzeczą jest upewnienie się, że ule nie są wilgotne ani brudne, w przeciwnym razie pszczoły mogą zarazić się chorobami, z którymi lepiej się nie borykać.Ukryj Dodaj swoją recenzję
Imię, miasto Oszacowanie swoją opinię
Włoska rasa pszczół, podobnie jak wszystkie inne gatunki, ma swoje wady i zalety. Włoską kobietę można rozpoznać po jej kolorowym wyglądzie, który zmienia się w zależności od lokalizacji. Produktywność tych pszczół jest bardzo wysoka, chociaż będzie zależała od wielu szczegółów, w tym od właściwej pielęgnacji i warunków sanitarnych w ulach.